Gisteren was voor ons de “The Day After” oftewel de dag nadat we Pa hebben begraven en dat is toch even heftig. Temeer het de avond ervoor laat wordt, heel laat, misschien wel vroeg. Er komt dus weinig uit mijn handen, maar is ook niet nodig. S ’Avonds eten we heerlijk bij Gieny en Sjoerd en kletsen nog even na over de rouwdienst en de daarop volgende begrafenis. Ali gaat vroeg “op kooi” en ik kijk nog even naar “Linda’s Zomerweek” maar duik dan ook het bed in.
Vandaag, zaterdag, gaan we eerst even boodschappen doen en stappen daarna op de fiets om een rondje langs Langweer te maken. We plannen de rit via de oude weg naar Uitwellingerga en Oppenhuisen, bij oud Sneekers bekend als “Top en Twel”
We komen langs de de ‘oude’ Jeugdherberg en kunnen het niet laten om even te koekeloeren. In de tuin is een man met het onderhoud bezig en ik vraag hem of het nog steeds een “ Jeugdherberg” is. “Ja” is zijn antwoord en we mogen even binnen kijken. Ali is foto’s aan het maken als ik roep dat we binnen mogen kijken. “Het is een Ayasofya” roept ze terug. Een Ayasofya is een Moskee, die we ook in Istanbul, Turkije, hebben bezocht. Onze jeugdherberg, waar we jarenlang het Volksdansen hebben beoefend is veranderd in een Moskee.
Allerlei herinneringen komen weer naar boven als we de benedenzaal doorlopen. Een van onze lezeressen zit nu met angst en beven te wachten op de volgende anekdote. Jarenlang heb ik haar geplaagd met het feit, dat ze een vaste plant wegzette en het arme plantje boven op de kachel plaatste.
Onderweg naar boven komen we een prachtige wandschildering van een Derwisj tegen. Derwisjen dansen urenlang, al rond draaiend tot ze in een soort trans komen, om zo dichter bij hun God te komen.
Nadat we onze schoenen hebben uitgetrokken, komen we in de werkelijke moskee. Achter ons is de vrouwen afdeling, die is afgesloten met een muur, waar het bovenste deel is weggelaten, zodat ze wel de Imam kunnen horen, maar niet kunnen zien. 12 september is er een open monumentendag met een multi cultureel festival van 8.30 u – 20.00 uur
Als we verder fietsen komen we in Uitwellingerga dit huisje tegen.
Volgens de zeer aardige bewoonster, die haar bonen aan het oogsten is en hier al 47 jaar woont, is het een voormalig tramstation van de Nederlandsche Tramweg-Maatschappij NTM. Dit station lag aan de lijn van Leeuwarden naar Joure, Lemmer en Heerenveen. In 1886 werd de lijn geopend. Het reizigers- en goederenvervoer op deze lijn is in 1947 gestaakt. Ik mag wel een foto maken, maar dan duikt ze zelf even weg.
Onderweg naar het pontje over de Langweerdervaart komen we een oud baasje tegen. Terwijl we bij een informatie bord staan, stopt hij. “Ken jimme het fiene?” “Ja”, antwoord ik, “maar dat maakt hur toch niet ut, ze doet toch hur eigen zin” “Vrouwen he” en dan bekent hij dat hij gisteravond met vrouwen heeft gepraat, die heel vriendelijk waren”. “Tja”, antwoord ik, “Maar die zijn vaak iets duurder” hij denkt even na en zegt dan. “Dizze pont is goedkoper dan die andere hur, want die kreit gjin subsidie” en hij peddelt weer verder. Even later, vlak voor de pont, halen we hem weer in.
Langweer, het blijft een schattig dorp en de oranjekoek smaakt voortreffelijk. Als ik naar het toilet wil, stuit ik op een groep mensen, die met z’n allen bezig zijn een mevrouw, vanaf het toilet, weer in haar rolstoel te krijgen. Ik trek me maar even tactisch terug. Even later worden ook de mannen, die op het terras zitten, voor hulp naar het toilet geroepen. Op de terugweg naar Sneek, via een prachtig weggetje, kunnen we nog ruimschoots genieten van alle bootjes.
Hier een Victoire 25 uit 1971 van een Duitse eigenaar, die deze toentertijd nieuw heeft gekocht.
Het was weer een heerlijke tocht en echt genieten.
