Merzouga - Midelt.
Een reisdag van 295 Km waar we volgens de TomTom 4u 35min over zullen doen, dus een lange rit die ons ook weer naar de Hoge Atlas zal voeren.
We verlaten de woestijn, tenminste, dat idee hebben we, maar het duurt nog uren dat we door een dor en zanderig landschap rijden.
Dan opeens een meer en als je uit de woestijn komt is dat erg vreemd.
Daardoor zie je meer begroeing komen en veranderen de dromedarissen in schapen en geiten, veel geiten.
Omdat we gister een tapijt hebben gekocht moesten we geld lenen bij onze medereizigers, dus wordt de eerste opdracht, geld pinnen.
Terwijl we onze camper in een stadje stallen, komt er een pokdalig heerschap op mij af en roept "I will look in your campercar. Nou, jij Lookt mooi niet in mijn campercar. Dan begint hij een verhaal over zijn opleiding voor politie agent en de criminele jeugd die hier rondloopt.
Na onze boodschappen en een heerlijke expresso lopen we weer terug naar de camper, en jawel, pukkeltje staat nog steeds onze camper te bewaken.
Trouw wordt beloond en hij ontvangt een vergoeding van de 3 camper eigenaren.
De weg naar de camping brengt ons, zoals gezegd, weer naar de Hoge Atlas en we komen ook weer de Barrage Neige tegen omdat de sneeuw hier ook in de zomer kan vallen.
Plotseling staan we stil voor een tunneltje, nu hebben we nog geen tunnel kunnen ontdekken in Marokko, maar hier is er 1tje van wel 10 meter.
Voor ons is het volkomen onduidelijk waarom we moeten stoppen, totdat er tergend langzaam een vrachtwagen uit het miniscule tunneltje komt kruipen.
Let even op het mannetje dat controleert of de daken van de nagel nieuwe auto's niet in 1 keer allemaal worden beschadigd. Dit is ook Marokko.
De camping is goed verzorgd, al moeten we morgenvroeg verhuizen omdat een stel Fransen op onze plek zijn gaan staan. Ach, je raakt echt aan ze gewend.
Nu lekker forel eten in het restaurant, hoewel, je weet het maar nooit.
Morgen met een busje naar een kloof in de Hoge Atlas, waar we ook een schooltje gaan bezoeken. Het schijnt daar heel arm te zijn en wij hebben een stapel schriften voor ze meegenomen. Ik hoop dat ik het droog hou en wil beslist niet zelf die schriften aan die kinderen geven, dat doet een ander maar.
Een reisdag van 295 Km waar we volgens de TomTom 4u 35min over zullen doen, dus een lange rit die ons ook weer naar de Hoge Atlas zal voeren.
We verlaten de woestijn, tenminste, dat idee hebben we, maar het duurt nog uren dat we door een dor en zanderig landschap rijden.
Dan opeens een meer en als je uit de woestijn komt is dat erg vreemd.
Daardoor zie je meer begroeing komen en veranderen de dromedarissen in schapen en geiten, veel geiten.
Omdat we gister een tapijt hebben gekocht moesten we geld lenen bij onze medereizigers, dus wordt de eerste opdracht, geld pinnen.
Terwijl we onze camper in een stadje stallen, komt er een pokdalig heerschap op mij af en roept "I will look in your campercar. Nou, jij Lookt mooi niet in mijn campercar. Dan begint hij een verhaal over zijn opleiding voor politie agent en de criminele jeugd die hier rondloopt.
Na onze boodschappen en een heerlijke expresso lopen we weer terug naar de camper, en jawel, pukkeltje staat nog steeds onze camper te bewaken.
Trouw wordt beloond en hij ontvangt een vergoeding van de 3 camper eigenaren.
De weg naar de camping brengt ons, zoals gezegd, weer naar de Hoge Atlas en we komen ook weer de Barrage Neige tegen omdat de sneeuw hier ook in de zomer kan vallen.
Voor ons is het volkomen onduidelijk waarom we moeten stoppen, totdat er tergend langzaam een vrachtwagen uit het miniscule tunneltje komt kruipen.
De camping is goed verzorgd, al moeten we morgenvroeg verhuizen omdat een stel Fransen op onze plek zijn gaan staan. Ach, je raakt echt aan ze gewend.
Nu lekker forel eten in het restaurant, hoewel, je weet het maar nooit.
Morgen met een busje naar een kloof in de Hoge Atlas, waar we ook een schooltje gaan bezoeken. Het schijnt daar heel arm te zijn en wij hebben een stapel schriften voor ze meegenomen. Ik hoop dat ik het droog hou en wil beslist niet zelf die schriften aan die kinderen geven, dat doet een ander maar.
