Sagoura
Om 9 uur staan de 4-wheel drive's klaar voor een tocht door de woestijn.
Als eerste gaan we naar een opgedroogd meer.
Oke, het meer is niet opgedroogd, sterker nog, een aantal maanden geleden is hier een overstroming geweest waar hotels en restaurants door zijn weggespoeld en een aantal mensen zijn verdronken.
De 4-wheel drive waar we in zitten is er eentje van het oudere soort, zo ook onze bestuurder. Het piept en het kraakt allemaal en de chauffeur roept bij ieder bultje "Paris-Dakar" om vervolgens pruttelend en in een te hoge versnelling over het heuveltje te kruipen.
Het is nu officieel, ik ben een weekhartig mens. Want wanneer ik een dromedaris zie staan met een poot omhoog en hoor dat dit is opdat ze niet weglopen, heb ik het alweer gehad met deze trip.
Maar gelukkig is daar de Berber whisky, zoals ze het zelf noemen. Thee, mierzoet, maar ik vind het heerlijk.
Na de lunch, welke bestaat uit een Berber Pizza, (het recept komt later) vertrekken we als laatste, nou niet helemaal, het vehikel wil niet starten en wat je dan verwacht, een gereedschap kistje, komt dan niet.
Een stuk rotsblok wordt gepakt en daar krijgt de accu pool een paar ferme tikken mee. Als ik het later vertel aan een ex touringcar chauffeur zegt deze. "Je bent gek man, ze slaan op de startmotor". Nou, echt niet! Even later wordt een waterfles gepakt en wordt deze over dezelfde accu pool gegoten, om zo een beter contact te krijgen (vermoed ik).
Het helpt niet en ik zie me al midden in de woestijn mijn 2 flesjes water delen met mijn mede passagiers. Maar het heuveltje, waar we op staan, wordt onze redding. Een klein duwtje en we rollen naar beneden, om zo de motor te kunnen starten.
Voor de namiddag staat een tocht op dromedarissen op het programma.
En onze ervaringsdeskundige staat er dan ook helemaal klaar voor.
(btw die hoofddoek heb ik persoonlijk zo gevouwen.)
Het wordt een memorabele tocht ( sorry voor het zelfportret).
Zo middenin de woestijn geeft je meer dan prachtige uitzichten.
Na een aantal kilometers op de rug van het beest, komen we op de plek waar we de zonsondergang zullen gaan beleven.
En natuurlijk zoekt Ali het contact met de locals, wat hoogstwaarschijnlijk de oorzaak is dat de mannen de zandstorm niet aan zien komen.
Maar dat die komt is zeker. Als ik haar even kan losrukken van "de mannen" om een foto met de dromedarissen te maken, zie ik hem rechtsachter al aankomen.
Onze zonsondergang gaat er zo uitzien. Een echte zandstorm en eentje die ons gaat bedreigen.
Ook de "kamelendrijvers" krijgen nu plotseling haast en onze tocht eindigt in het volgende beeld.
Het prachtige uitzicht verandert in een ondoordringbare barrière van zand.
Ik ben dan ook blij als we na een lange rit het basiskamp bereiken.
Morgen een vrije dag en bij mooi weer, want nu stormt het nog zand, wordt dat een hele dag zwembad (midden in de woestijn).
Om 9 uur staan de 4-wheel drive's klaar voor een tocht door de woestijn.
Als eerste gaan we naar een opgedroogd meer.
Na de lunch, welke bestaat uit een Berber Pizza, (het recept komt later) vertrekken we als laatste, nou niet helemaal, het vehikel wil niet starten en wat je dan verwacht, een gereedschap kistje, komt dan niet.
Een stuk rotsblok wordt gepakt en daar krijgt de accu pool een paar ferme tikken mee. Als ik het later vertel aan een ex touringcar chauffeur zegt deze. "Je bent gek man, ze slaan op de startmotor". Nou, echt niet! Even later wordt een waterfles gepakt en wordt deze over dezelfde accu pool gegoten, om zo een beter contact te krijgen (vermoed ik).
Het helpt niet en ik zie me al midden in de woestijn mijn 2 flesjes water delen met mijn mede passagiers. Maar het heuveltje, waar we op staan, wordt onze redding. Een klein duwtje en we rollen naar beneden, om zo de motor te kunnen starten.
Voor de namiddag staat een tocht op dromedarissen op het programma.
(btw die hoofddoek heb ik persoonlijk zo gevouwen.)
Na een aantal kilometers op de rug van het beest, komen we op de plek waar we de zonsondergang zullen gaan beleven.
Onze zonsondergang gaat er zo uitzien. Een echte zandstorm en eentje die ons gaat bedreigen.
Ook de "kamelendrijvers" krijgen nu plotseling haast en onze tocht eindigt in het volgende beeld.
Het prachtige uitzicht verandert in een ondoordringbare barrière van zand.
Ik ben dan ook blij als we na een lange rit het basiskamp bereiken.
Morgen een vrije dag en bij mooi weer, want nu stormt het nog zand, wordt dat een hele dag zwembad (midden in de woestijn).
