Deze blog heb ik, laat ik gokken, al zo'n 12 keer geschreven, tussen vanmorgen 5 uur, na de eerste sanitaire stop en 8 uur. Ik weet nu al zeker dat ik het literaire niveau van vannacht nooit zal benaderen. Want jongen, wat had ik prachtige volzinnen in mijn hoofd, die ook nog een diepere laag bevatten.
Ik hoop dat U het wel begrijpt, helemaal koortsvrij ben ik nog niet. Daarbij vliegen mijn gedachten van de ene naar de andere kant en echt gestructureerd is dat niet. Maar het bevestigt mij wel in de overtuiging dat, diep in mij, een briljante schrijver schuil gaat. De één haalt dat naar boven met een fles Absint, de ander heeft daar een koortsbui voor nodig.
Zo langzamerhand begin ik te begrijpen dat dit niet een "griepje" betreft en ook waarom ik van die achterlijk hoge dosis antibiotica moet slikken. Wat dit met mijn darmflora doet laat zicht raden, maar ik zal U de details besparen. Ook de zakken met pijnstilling begin ik nu een beetje te begrijpen, want geheel pijnloos verloopt het niet helemaal.
Dan is er nog een reddende engel die mij verzorgt en het treintje nog op de rails houdt. Het wordt mij ten ene male verboden ook maar een hand uit te steken en dat betekent dat je het overbodig voelen gaat compenseren en anderen je hulp aanbiedt.
Die man in zijn pyjama, dat ben ik, staat al voor het ontbijt als tentpaal te fungeren. Kijk, dat alleen al duidt op hersenloos gedrag. De buurman heeft een nieuwe opblaasvoortent gekocht. Daar weet ik dus alles van, alleen, er zit geen enkele "Jus" in mijn benen en na 10 minuten lig ik op apegapen. Die tent is een miskoop 1e klas, want hij past van geen kanten. Te Hoog, Te Breed, Te Slap. Maar ik kan praten als Brugman, maar mevrouw haalt er een Expert bij, want die gaat alles oplossen. (Ik dacht het niet!) Vanmorgen kunnen ze hun camper niet uit, want de tent is leeggelopen en blokkeert de deur. Trouwens wat is dat in mensen die denken alle wijsheid in pacht te hebben en maar blijven praten, maar geen enkele notie hebben waarover. Dit gedrag komt ons allebeide bekend voor.
Ik word door twee Duitse dames bij hun satelliet probleem geroepen. Ik zal de toestand in de camper en die van hun schoteltje maar achterwege laten, maar signaal ga ik niet uit deze roestige paella pan halen. Ik zie kans dit probleem aan Vincente over te dragen (knap van mij.)
Ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn hoofd ook aan een soort van wedstijd bezig is, maar dat de regels tijdens deze wedstrijd steeds veranderen. Dat heeft natuurlijk van alles te maken met de koorts die zo nu en dan mijn hersenfuncties aantast.
Trouwens, er is nog een wedstrijd waarbij de spelregels gedurende het spel veranderen. Ik druk hier alleen de agenda van de Formule 1 voor het aankomende weekeinde af, want uitleggen wordt een crime.
Ali ziet kans een momentopname te maken van mijn hersenen, want zo ziet dat er bij tijd en wijle van binnen uit.
Maar ook voor mij gaat in de ochtend de zon weer op, zeker met het zonnetje hier in de camper.
Ik merk het ik begin moe te worden.... straks verder....... De Brabantse buurman heeft een vleessalade gemaakt, voor ons natuurlijk "sin carne" (geen vlees) en die gaan we rond 7 uur daar oppeuzelen. Maar eens kijken hoelang ik dat volhou.
Trouwens, de kwalificatie in Baku, Azerbeidzjan loopt voor Max uit op een debacle. Hij valt uit en start zondag als 15e.
Morgenmiddag eerst een sprintrace!
Iedereen bedankt voor de goede wensen, we gaan ons best doen.
