Vandaag gaat het met de bus naar Denia. Denia is van oudsher een vissersdorp wat is uitgegroeid tot een badplaats en jachthaven. Ook vertrekken hier veerdiensten naar San Antonio, Mallorca, Formentera en Ibiza.
Het is rustig bij de bushalte, maar onderweg stappen steeds meer mensen in. Zelfs zoveel dat de bus volloopt en de chauffeur op het laatst gewoon passagiers bij haltes laat staan. Volgens ons rijdt er maar een bus om de twee uur!?
Na ons eerste bakje café con leche, slenteren we lekker de binnenstad van Denia in. Wederom wekt Ali mijn verbazing dat ze precies de winkeltjes weet te vinden waar ze "even" naar binnen wil.
Dit beeld is ter nagedachtenis van Umberto Masetti die van 1950 tot 1952 wereldkampioen in de 500 cc was. In april 2005 is dit beeld geplaatst.
Bij een van die stops bij een winkeltje, waar ik vaak lekker buiten blijf staan, ontspint zich het volgende. Meneer van "Once" (mensen uit de wielerwereld herkennen deze naam wel) het gokconcern van Spanje zit hier zijn zonden te overdenken, als ik aan het begin van de winkelstraat een concullega op z'n scootmobiel, zie aankomen. Ik denk nog.... "het zal toch niet zo zijn dat...." en met een omtrekkende beweging sluipt de man steeds dichterbij. Kennelijk is dit een strategisch goed plekje, om lekker veel loten te verkopen. Jammer, Ali is klaar en komt de winkel uit... Ik weet niet hoe dit is afgelopen.
Een winkeltje verderop.
Ik sta weer te wachten, als een zwarte Audi pal voor mijn neus parkeert. Ik denk nog even, zo die durft, want hij staat pal in de bocht. Niet veel later komt een bestelbusje een poging wagen de bocht te halen. Na aanwijzingen van de Audi bestuurder staat het busje klem. Hij kan alleen maar achteruit en drukt daardoor een lange deuk in zijn bus. Ik verwacht nu enorme scheldkanonnades, over en weer, maar niets is minder waar. Na nog wat heen en weer pogingen, met behulp van de Audi rijder, is het busje er door. De beide bestuurders groeten elkaar vriendelijk en geklaard is de klus. Zonder ook maar één wanklank.
Achter een volgend vrachtwagentje, heeft zich een aardige rij gevormd. Het vrachtwagentje moet nog 10 minuten wachten, maakt ruimte en de file kan er langs. Slechts één keer wordt er geclaxonneerd, voor de rest wacht iedereen geduldig, lees lijdzaam, af.
Toiletten in Spanje, het blijft een dingetje. Ik hoop niet dat u nu aan het avondmaal zit, maar ja, wie leest nu een Blog tijdens de dis?
In Spanje spoel je niet het papier mee door, met het oog op verstoppingen. Maar om nu met je neus boven diezelfde prullenmand te moeten hangen tijdens de grote boodschap is ook zo wat. Als dan om de 10 seconden ook nog eens de afzuiging en het licht uit gaat, ben ik er heel snel klaar mee. Je moet namelijk enorme armbewegingen maken, wil het licht weer aangaan. Zie U het beeld voor U van uw scribent, om de 10 seconden zwaaiend om maar in het licht te zitten. 10 seconden jongens, komaan, of het moet zo zijn dat alle Spanjaarden aan het trainen zijn voor het wereldkampioenschap snelpoepen.
