Vanmorgen gaat het eerst naar de bank voor contanten. Met pasjes betalen is hier in Spanje nog niet helemaal doorgedrongen, zeker bij zogenaamde ambulante handelaren, zoals markt kooplui.
Het geld komt redelijk vlot uit de machine, maar dan is het wachten op een uitgeprinte bijbel. Tenminste dat gevoel krijgen wij als het ene na het andere geprinte papier naar buiten komt. Eerst denken we dat het een foutje is, maar op ieder papier staat iets anders. Het is een hele verhandeling over de service van de Caix bank.
Onze achterbuurman gaat vertrekken, tenminste, dat loopt ie al een paar dagen te vertellen. Hij is ook driftig aan het opruimen geweest en geeft ons op een gegeven ogenblik een inkijkje in zijn rijdende gasbom. Nu weet ik wel dat een aanrijding nooit zo'n goed idee is, maar hier zie je wel een verklaring, als je weer een bericht in de krant leest dat een caravan op de snelweg is ontploft.
Deze camper zal wel niet zo snel op de snelweg ontploffen, want die staat nu al jaren op dezelfde plaats geparkeerd. Het ding ziet er helemaal nog niet zo slecht uit, maar lijkt wel in de steek gelaten. Het gras groeit er welig omhoog.
Hier op de camping zijn ze ook druk bezig om een en ander op te ruimen, want het lijkt hier op plaatsen wel een soort uitdragerij. Op de voorgrond het dagelijkse ritueel, van het omruilen van de volle containers naar een lege. Hier wordt plastic, glas en ander afval netjes gescheiden. Tenminste, door de camping bewoners. Pedro kiepert in de avond het hele zaakje weer bij elkaar in één container. De camping bewoners hebben een goed gevoel en Pedro hoeft maar één keer te lopen.
Ali heeft haar zonrijke, maar windvrije plek weer opgezocht en geniet van een nieuw boek. Niet een digitaal boek, maar eentje van echt papier en dan nog een dikke joekel ook.
