Benicassim 8

"Vrijheid, blijheid, gaan en staan waar U wilt en met een panoramisch zicht op geheel Europa". Dit zijn zo'n beetje de verkoop slogans van de Camper verkopers, waar de meest exclusieve exemplaren in hun showrooms staan. Natuurlijk kun je "gaan" waar je wilt, maar "staan" waar je wilt, is toch een ander verhaal.

In de meeste Spaanse kuststreken is het al niet meer toegestaan om op een "vrije" plek te staan, omdat daar een wildgroei dreigde met de vele camperaars. Nu zijn wij zelf niet van die types die "vrijstaan" prefereren. Dus ben je aangewezen op een camping of camperplaats, zoals je dat noemt. Maar ook die worden, in Spanje, steeds drukker. Zo hebben wij dit jaar hier een plaats "besproken", om de simpele reden dat het vorig jaar op dit park maanden lang "Complet" (vol) was.

En dan kom je dit niet veel meer tegen, een lege plek!

Daar sta je dan op een heerlijk rustige plekje tussen de Engelsen, Fransen, Duitsers en Nederlanders. De Nederlandse overbuurvrouw is zojuist luidruchtig bezig haar kleinkind te feliciteren met de zoveelste verjaardag. "En hoe oud ben je nu geworden?" schalt het over de camping. Oudere mensen zijn nog niet zo gewend aan de mobiele kwaliteiten. Ze denken dat, als je maar hard genoeg schreeuwt, de andere kant je beter verstaat. "Dat je maar een grote kerel mag worden", is de volgende gemeenplaats die over de camping schalt. Kennelijk is het kleinkind nog niet zo heel oud. Daarna komt de gehele familie "ook nog even aan de telefoon", waarbij de populariteit is af te meten aan de duur van het gesprek. Aan de andere kant, van de heg, heeft een Duitser een slokje bier genomen en tegelijkertijd een trekje van zijn sigaret. Het is het herkenbare gevoel van vocht in je longen. Hij begint dan ook onbedaarlijk te hoesten. Het helpt allemaal niet zo bijster, want het hoesten wordt heviger en de tussenpozen langer, waarbij je de behoefte nog nauwelijks kan onderdrukken om even over de heg te gluren om te kijken of de man inmiddels gestrekt ligt. Vlak naast ons is een Engelsman zijn camper aan het verbouwen, tenminste, dat gevoel krijg je als hij met het meubilair aan het schuiven gaat.

Och, was ik bijna vergeten te vertellen. Vorig jaar ontmoeten we hier een leuk stel mensen uit Lemmer. Alletha zwemt iedere ochtend een half uurtje met ons mee, terwijl Andries zijn krantje aan het lezen is. Die laatste heeft niet zo'n behoefte aan "al dat gedoe" en kiest voor de rust. Dit jaar waren er plannen om hier weer een huisje huren, dus mailt Hoofd-contacten hen, om te vragen hoe het ervoor staat.
We krijgen een heel verdrietig bericht terug. Op 20 januari is Andries overleden.

Zo zie je maar, Horatio had gelijk, "Carpe Diem" (pluk de dag).