Benicassim 23

Allereerst maar even melden, dat "onze" plek is verlaten door de "Brexateers". Ik had al eens eerder gemeld, dat wij, bij aankomst, op B1-6 wilden gaan staan, maar de Engelsen, die toen op die plek stonden, besloten "another day" te blijven omdat 7 dagen goedkoper was. Toen ik, als grap, aan hun meldde dat 30 dagen nog goedkoper zou zijn, kon ik niet bevroeden dat ze dat serieus zouden nemen. Deze 30 dagen zijn nu voorbij en zie daar, ze zijn vertrokken.

Het is en blijft, een aparte gemeenschap, zo'n camping. Je moet je voorstellen dat een groot aantal caravan bewoners en camperaars hier ruim een half jaar staan. Dan ontstaat er een zekere behoefte aan leesvoer, want de avonden zijn lang en de televisie niet altijd aantrekkelijk.

Er ontspint zich dan ook een soort "ruilsysteem" van week- en maandbladen, die bij de toiletten tussen muurtjes worden gestoken. Als er iets van je gading tussen zit, of je verveelt je te barsten, grijp je zo'n blad mee. Op deze manier kom ik ook aan het blad "Wat dokters niet vertellen". Zo op het eerste gezicht zou je denken dat dit wel interessante lectuur is. Maar voor iemand die een aanleg tot hypochondrisch gedrag aan de dag legt, is het absoluut geen goed idee. In het blad worden symptomen beschreven, welke duiden op een bepaalde aandoening, maar die een arts je niet zal vertellen. In sommige gevallen zijn de, in het blad beschreven, symptomen zo algemeen dat een ieder daar wel last van zou kunnen hebben. Na een aantal artikelen te hebben doorgelezen lijkt het mij het beste, het blad maar weer terug te brengen naar de "bibliotheek".

Maar als ik een, door Hoofd-bibliothecaresse, meegebrachte "Plus" open sla, word ik ook ook niet bijzonder vrolijk van het artikel over prostaat klachten van mannen boven de 45.

Gelukkig schijnt de zon ook voor mij.