"Veertien minuten na acht uur" meldt de Google Assistent, wanneer ik haar vraag hoe laat het is. Dat is precies een kwartiertje eerder dan dat ik haar heb gevraagd om ons te wekken. Voor mijn bedgenoot voldoende tijd om nog snel even onder de douche te springen. Inderdaad, vandaag wordt er niet gezwommen, maar heeft Hoofd-activiteiten in al haar wijsheid besloten dat we naar Castellon gaan. Ontbijten en naar de bus.
Het is een waarlijk genoegen, om met de bus naar Castellon te reizen, want het uitzicht langs de Middellandse zee is prachtig. (Hier vanuit de rijdende bus genomen.) Het is nog wat nevelig en in de verte ontwaren we een mistbank, zo eentje die ons vorig jaar heeft overvallen.
We stappen een halte te laat uit en passeren "ons" koffietentje. Dus wordt het een eindje teruglopen, maar als we aankomen zijn alle tafeltjes bezet. Ik ontdek een dame die van plan is te gaan betalen, maar zodra haar gezelschap in de gaten heeft dat ik op hun tafeltje wacht, gaat de portemonnee weer in de tas. Tja, Spanjaarden laten zich niet opdrijven. Dan maar naar Corte Ingels voor koffie, maar dat halen we niet doordat we een heel klein koffietentje tegenkomen. We belanden in een heel ander deel van Castellon en ontdekken dit prachtige postkantoor.
"He, even postzegels halen, want ik moet nog een paar kaartjes versturen", meldt Hoofd-contacten. Van binnen ziet het postkantoor er al even indrukwekkend uit als van buiten. We staan wat om ons heen te kijken, als we ontdekken dat we een kaartje moeten trekken. Uit 8 mogelijke acties kunnen we kiezen, maar ja, het is in het Spaans hé. Op goed geluk pakken we nummer 1.
Inmiddels heb ik, dankzij Google Translate, uitgezocht wat Postzegels (Sellos) in het Spaans is. Maar de juffrouw aan het loket is maar wat trots dat ze haar Engels even kan gebruiken.
Na de postzegels komen we bij het Plaça de l'Independencia. De naam van het plein is opgedragen aan de Oorlog van de Spaanse onafhankelijkheid in 1800 nog wat. Op de huidige plaats van de Plaza was een toegangsdeur naar de stad. Het monument, wat Farrola heet, is zonder twijfel het meest originele monument van Castellón. De lamp is gebouwd op de exacte plaats waar de maagd Magdalena werd gekroond. Ondanks dat het een religieus monument is, is dat nergens aan te zien.
Van een heel ander kaliber is dit vreemdsoortig aandoend "ding" op Plaza Huerto Sogueros. Het stelt een fontein voor. Het wordt geflankeerd door evenzeer vreemd uitziende figuren.
Na een paar uur heerlijk te hebben rondgedoold, koffie gedronken en een broodje gegeten geven mijn knieën aan, dat het de hoogste tijd is om de bus weer op te zoeken. Even over het broodje, ondanks dat het een vegetarisch broodje is, krijgen we er een plakje ham bij. Ook de jus d’orange is zo zuur dat het glazuur spontaan van je tanden springt. We moeten even wachten tot de bus komt. Dan valt mijn oog op een openstaande deur van een vervallen gebouw, tegenover de bushalte. Die stond vorig jaar ook al open en de duiven vliegen vrolijk in en uit. Ik word nieuwsgierig hoe het er daar binnen uit zal zien.
Morgen meer van Castellon, nu eerst een paar afleveringen van "The Good Wife" op Netflix.
