woensdag 2 maart 2016

Benidorm, camping Villasol 7

Het feit dat dit schrijven weer tot U komt is wel het onomstotelijke bewijs dat ik de Chinese maaltijd van gisteren , voor 4,95 euro, heb overleefd. Maar laat ik beginnen mijn lieve broertje te feliciteren met zijn verjaardag. Ik laat maar even in het midden om welke leeftijd het dit jaar gaat, want ik weet dat hij dat niet op prijs zou stellen. Gelukkig is aan zijn uiterlijk ook niet het juiste jaar te ontfutselen, dus laten wij het hierbij. Van Harte Hein(tje). Wat is dat toch vreemd, dat je nadat ook wij de volwassen leeftijd al een tijdje zijn gepasseerd, de aanspreekktitel nog steeds “broertje” is. We zullen het maar als een liefkozing beschouwen.

Hiep hiep, hoera, het is vandaag weer markt. Het schijnt op zondag EN op woensdag hier markt te zijn. Dus “doen” we vandaag de 2e helft, nadat we zondag dat deel hebben “laten liggen”. Na de nodige aanschaf van weer een zijden sjaal, want die kleur past zo leuk bij…. enzovoort etcetera, verbaas ik mij steeds meer over de goedbedoelde rommel die op zo’n markt wordt aangeboden. Eén item is wel heel actueel, zonder dat de aanbieder dit beseft en is bedoeld voor kinderen. Het is een varkenskop die je met een smak op de vloer moet smijten. Het verwordt dan tot een platte en onherkenbare massa. Maar als bij een wonder hervormt zich die massa langzaam weer tot diezelfde varkenskop. Ik sta er een tijdje met verbijstering naar te kijken.

SAM_0589 (800x600)

Hoogste tijd om ons richting de boulevard te begeven voor ons kopje koffie. Op verzoek van Ali maak ik even een foto van haar, “anders denken ze thuis dat jij me hebt gedumpt, want jij staat steeds op de foto”. Eerlijk gezegd ben ik mij daarvan niet bewust, maar moeders wil is wet, nietwaar. “Daarbij vraag ik mij af waarom in godesnaam ik haar zou dumpen, wie kook er anders voor mij, of wast mijn beddengoed?”

SAM_0594 (800x600)

Het is op de boulevard weer een genot om te zitten en de wereld aan je voorbij te zien trekken.

SAM_0590 (800x600)

Deze twee dames hebben we al een hele tijd in het oog, maar de reden daarvan is dat mevrouw rechts eigenlijk IN de rolstoel hoort en niet erachter. Maar om haar toch nog enige beweging te gunnen doet ze haar best om vooruit te komen. Het is niet meer dan schuifelen, maar manmoedig slaat ze zich er doorheen. Op dit soort momenten prijzen wij ons zeer gelukkig en vind ik mijzelf maar een zeurpiet over mijn “pijnlijk knietje.”

SAM_0591 (800x600)

Dan zijn er ook mensen, waarbij het je sowieso verbaast dat ze nog vooruit komen, maar daarvan is meestal de omvang de reden. Trouwens, deze paparazi achtige foto’s zijn gemaakt door mevrouw De Vries.

SAM_0593 (800x600)

Hier word ikzelf betrapt in een poging behulzaam te zijn bij het maken van een foto. Het meisje is op reis met haar, naar ik meen, grootvader. Nadat ze grootvader in de wereld van de selfie’s heeft ingewijd, wordt het nu tijd voor een foto van hun beiden, zittend op het bankje. Diverse pogingen heeft ze al ondernomen om voorbijgangers te bewegen deze foto te nemen, echter zonder resultaat. Kijk, dan ben ik ridderlijk genoeg om deze, niet onaantrekkelijke, jonge dame terzijde te staan, door het maken van de foto. Als ze even later vertrekken groet opa, deze galante ridder, uitbundig.

Het leven kan, in al haar eenvoud, prachtig zijn.