Een dag met veel tumult, zo zou ik deze dag het beste kunnen omschrijven. Het tumult begint midden in de nacht, doordat de wind het nodig vindt zich te laten gelden. Letterlijk liggen we te schudden in bed door de enorme windstoten die ons deel zijn. Vandaag gaan we met 4 stellen een rondrit door de omgeving maken en daarna ergens een hapje eten. Maar om 9 uur wordt er op de deur geklopt, “het gaat niet door” meldt Theo ons. Medische problemen van een deel van de 4 stellen maakt het noodzakelijk een ander plan te smeden. “Maar gaan we dan wel naar die tent?” vraagt Theo bijna smekend. Hij heeft een muziektent ontdekt en daar hebben we vorige week een klein staartje van mee mogen maken. Nu staat het ons vrij om de hele sessie te beleven.
Vertelde ik vorige week dat het hier ging om een aantal oude knarren, deze keer worden we verrast als een wel zeer oude dame het strijdperk betreedt. Even is er verwarring over welk lied er gezongen zal gaan worden. Of ze nu lijdt aan Alzheimer is niet duidelijk, maar tekstvast is ze bepaald niet. Maar als eenmaal het genre is bepaald knalt ze met haar welluidende stem door de ruimte. Ze beschikt over een werkelijk geweldige stem. Dat ze zich niet helemaal de tekst meer kan herinneren, wordt opgevangen door een gitarist die haar graag soufleert. Vermaak en verwondering wisselen elkaar af.
Aansluitend besluiten we naar “de Roemeen” te rijden in Albir, waar we volgens Theo een heerlijke lamsbout kunnen eten en vervolgt Theo, “dat vlees is puur vegetarisch.” Nu hebben wij het, na de inbraak van vorig jaar in een camper bij de “Super Content” in Albir, niet zo op Roemenen, maar dit is grote klasse.
Of deze mensen, die naast de Roemeen in een in aanbouw zijnd pand wonen, de dag prijzen zoals ik dat doe is maar de vraag.
Maar voor ons wordt deze dag, die met veel tumult begon, als geslaagd beschouwd.
