Ieder jaar weer komt het onherroepelijke moment van "thuiskomen". Na acht, weliswaar onderbroken, maanden onderweg te zijn geweest. Had ik het een paar dagen geleden nog over wilde zwijnen, die de grond rond de camper omwoelden, deze keer heb ik last van zogenaamde "dakhazen". Want zodra de camper weer voor de deur staat en voor een paar maandjes in de stalling verdwijnt, komen de poetslappen uit de lappenmand.
Onze uitschuifladder verleent ons goede diensten om ook het dak te zuiveren van ongewenste "droppings" van bomen en vogels.
Tot die tijd gaat onze oude trouwe Toyota ons van "hot naar haar" vervoeren.
Het complete dak, plus luiken, wordt met een cleaner onderhanden genomen, om een dag later, met wax en teflon, te worden beschermd tegen de weersinvloeden en vuil.
Voordat ie de stalling ingaat, worden de banden op spanning gebracht met een iets hogere spanning dan normaal, tegen de zogenaamde "vierkante banden".
De dieseltank wordt afgetankt en de LPG tank wordt gevuld.
Terwijl er strikte haal- en breng dagen zijn, heeft de eigenaar van de stalling nog nooit moeilijk gedaan als wij buiten die tijden om de camper wilden brengen. Ook vandaag niet en hij staat al op ons te wachten als we aan komen rijden.
Een hele rij met caravans staan alweer te wachten tot volgend voorjaar. Onze camper staat vooraan, vlakbij de deur links. Want ja, begin januari mag hij weer de wei in.
Het was weer een prachtig camperjaar.
