Eerst maar even over de Vodafone verwarring. Vanmorgen heb ik geen data bereik, waarover ik gisteravond een kort berichtje op mijn telefoon ontving. "Uw provider heeft Uw data uitgezet". Wifi werkt wel, maar 4G bijvoorbeeld niet. Ik her installeer twee keer een update, maar niks helpt. Wat blijkt, zowel in Nederland als in Duitsland, Portugal, Spanje etc. is geen roaming mogelijk. Maar nu werkt alles weer.
Het is vandaag zonnig, maar er staat een straffe wind. Na de lunch gaat het op de fiets richting Bevern, want Hoofd-cultuur heeft daar een "Schloss" ontdekt.
De weg naar Bevern mag eigenlijk die naam niet hebben. Het voert ons dwars door de landerijen. Het is droog, heel droog en in de verte ontwaren we een enorme stofwolk van een boer die in het land aan het werk is.
Hoe meer we dichterbij komen, des te meer stof ons deel dreigt te zijn. Dus zetten we de "sokken er maar even in". We kunnen het nog maar net voor blijven.
Dat het ontzettend droog is, wordt wel geïllustreerd door deze "zielige" zonnebloemen. Normaal staan ze met hun kop fier richting de zon, nu laten ze allemaal hun koppie treurig hangen.
Ook zien we een amazone haar paard naar een bak met hindernissen sturen. Net als ik mijn toestel weer heb opgeborgen, stuitert ze met paard en al tegen een hindernis. "Weigering" noemen ze dat in de hippische sport.
Het Schloss stamt uit de Renaissance en wordt tegenwoordig gebruikt voor allerlei culturele- en dus commerciële activiteiten.
Als we binnenkomen worden we direct aangesproken door een mevrouw, die vertelt dat ze haar "verplichte" rustpauze moet houden en dan het museum moet sluiten. Maar ze wil nog wel even op ons wachten.....
Dus speren we door het museum en ik moet zeggen, dat komt me niet slecht uit.
Klederdrachten, gereedschappen, wapens en een afdeling met stenen.
In de zalen boven wordt, met behulp van een tentoonstelling in Multimedia genaamd "World of Experance Renaissance", het leven van Statius van Munchhausen getoond. Hij was de laatste bewoner van dit slot. We hebben geen idee hoe dit multimedia gebeuren in elkaar steekt. Ook een paar Duitsers, die na ons komen, krijgen het niet voor elkaar.
Wel ontdek ik nog een schone dame op een glazen zetel, die ieder moment kan opstijgen.
Hoogste tijd om de terugweg weer te aanvaarden, waarbij Hoofd-versnaperingen tot het beste voorstel van deze dag komt. "We gaan in Holzminden een ijsje eten”. Ik neem een spaghetti ijs.
Het is vandaag zonnig, maar er staat een straffe wind. Na de lunch gaat het op de fiets richting Bevern, want Hoofd-cultuur heeft daar een "Schloss" ontdekt.
De weg naar Bevern mag eigenlijk die naam niet hebben. Het voert ons dwars door de landerijen. Het is droog, heel droog en in de verte ontwaren we een enorme stofwolk van een boer die in het land aan het werk is.
Hoe meer we dichterbij komen, des te meer stof ons deel dreigt te zijn. Dus zetten we de "sokken er maar even in". We kunnen het nog maar net voor blijven.
Dat het ontzettend droog is, wordt wel geïllustreerd door deze "zielige" zonnebloemen. Normaal staan ze met hun kop fier richting de zon, nu laten ze allemaal hun koppie treurig hangen.
Ook zien we een amazone haar paard naar een bak met hindernissen sturen. Net als ik mijn toestel weer heb opgeborgen, stuitert ze met paard en al tegen een hindernis. "Weigering" noemen ze dat in de hippische sport.
Het Schloss stamt uit de Renaissance en wordt tegenwoordig gebruikt voor allerlei culturele- en dus commerciële activiteiten.
Als we binnenkomen worden we direct aangesproken door een mevrouw, die vertelt dat ze haar "verplichte" rustpauze moet houden en dan het museum moet sluiten. Maar ze wil nog wel even op ons wachten.....
Dus speren we door het museum en ik moet zeggen, dat komt me niet slecht uit.
Klederdrachten, gereedschappen, wapens en een afdeling met stenen.
In de zalen boven wordt, met behulp van een tentoonstelling in Multimedia genaamd "World of Experance Renaissance", het leven van Statius van Munchhausen getoond. Hij was de laatste bewoner van dit slot. We hebben geen idee hoe dit multimedia gebeuren in elkaar steekt. Ook een paar Duitsers, die na ons komen, krijgen het niet voor elkaar.
Wel ontdek ik nog een schone dame op een glazen zetel, die ieder moment kan opstijgen.
Hoogste tijd om de terugweg weer te aanvaarden, waarbij Hoofd-versnaperingen tot het beste voorstel van deze dag komt. "We gaan in Holzminden een ijsje eten”. Ik neem een spaghetti ijs.