Holzminden 6

Als Hoofd-ontbijt terugkomt van het douchen en roept "We gaan buiten eten" heb ik al een beetje bedenkingen. Want als ik mijn neus boven het dekbed steek, voelt het nog frisjes aan.

Ik word daarbij gesteund door de thermometer, want die geeft een buitentemperatuur aan van 12,4 graden. "Bij deze temperaturen begin ik mijn schaatsen uit het vet te halen" sputter ik nog een beetje tegen. Maar de "andere kant" is onvermurwbaar. Dus zit ik 10 minuten later, buiten, mijn ontbijt weg te werken. Eerlijk is eerlijk, in de zon valt het alleszins mee.

"Montag Ruhetag" (maandag rustdag) staat vaak op bordjes bij cafés en restaurants te lezen, maar dat geldt niet voor campings. Ook vandaag scheert er weer een lawaaimaker pal langs onze scheerlijnen. Tja, ook voor ons is het leven een enorme "struggle"...... en de koffie smaakt er niet minder om.

Er moeten inkopen gedaan worden, maar eerst gaan we een stukkie fietsen, zegt Hoofd-activiteiten en dan heb je maar te volgen, kniepijn of niet. Je zou toch verwachten dat het langzamerhand zou opknappen, maar kennelijk moet ik daar meer mijn best voor doen.

In het stadje staan een paar mensen geduldig te poseren voor een fotograaf. Die vindt de rozen als achtergrond wel interessant. Na wat geslinger en een stuk kasseien, waar je de tanden van los gaan zitten, komen we in het vrije veld op de "Weser-Radweg".

Die fietsroute loopt van, waar de Werra en Fulda samenkomen en gezamenlijk de Weser vormen in Hannoversch Munden, tot aan Cuxhaven.

Een werkelijk prachtige fietstocht, pal langs de Weser, met mooie vergezichten.
Onderweg worden we aangesproken door een paar toerfietsers, die voor een bord staan te studeren. "Hoe de weg verder loopt" is hun vraag. Tja, dat weten wij "Niederlanders auch nicht".

Wij fietsen dit bord dan ook voorbij, zonder er echt aandacht aan te besteden. Voor ons maakt het ook niet echt uit. Maar 7 km verderop wordt het voor de toerfietser wel heel vervelend. In Forst staat een groot geel bord "Weser-Radweg gesperrt" en moeten ze weer terug naar Holzminden. Wij ook, maar dat was het plan sowieso.

Dan even een voorbeeld van "dat het gras aan de overkant altijd groener lijkt" en dat dit ook voor koeien geldt.

Mevrouw de koe wandelt doodgemoedereerd om het schrikdraad heen, om vervolgens aan het groene gras van de buurman te beginnen. Haar zus heeft zo haar bedenkingen over deze exercitie en blijft op haar eigen terrein.

Wij genieten nog even verder van ons fietstochtje, om vervolgens weer in Holzminden bij de Edeka onze voorraden  aan te vullen.