8 uur gaat de wekker, want we hebben een forse dag voor de boeg! Om even voor negenen stoppen we voor de Intermache, die nog gesloten is. Even een les voor de jongeren onder ons, “altijd goed naar de signalen van je lichaam luisteren”. Ik doe dat even niet en de gevolgen zijn beschamend. Na de inkopen maken we ons op voor een rit van zegge en schrijve 11 kilometers. Om even over half 10 melden we ons bij camping Tour Val de Loire in Saint Avertin.
Saint Avertin maakt deel uit van het arrondissement Tours en dat is ook de reden dat we hier neerstrijken, want Tours is de hoofdstad van dit arrondissement en nu vlakbij. Tours (de s wordt niet uitgesproken) is een stad in Midden-Frankrijk, gelegen aan de rivier de Loire. De stad bestaat al een tijdje want In de 3e eeuw werd de stad, met 6000 inwoners, geheel weggevaagd door barbaren. Later werd op dezelfde locatie weer een dorp gesticht, dat langzaam aan uitgroeide tot een pelgrims- en handelsstad. Eens was Tours de hoofdstad van Frankrijk.
Kwart voor twaalf wordt het signaal “actie” gegeven en 10 minuten later stappen we op de bus richting Tours. We stappen om precies 10 minuten over twaalf uit bij het prachtige SNCF station. Tenminste, buitenom is het mooi, binnen is het een “Gare Ordinair”.
We volgen, bij gebrek aan tramrails, de grote stroom mensen en komen perfect uit bij het “Hotel du Ville” of Stadhuis van Tours. De architect van dit gebouw is dezelfde als die van het station. Even langs de “Touristic information” en dan, uiteraard, naar de Cathédrale Saint-Gatien de Tours.
De grandeur beneemt me, bij binnenkomst, even de adem. Met zijn lengte van 97 meter, een breedte van 28 meter en een hoogte, onder de gewelven, van 29 meter is het indrukwekkend.
Tijd voor een broodje. Ik wil nu even iets kwijt over het gedrag van Fransen, op buitenlanders. Eerst moet ik stellen dat de meesten, in openbare functies, allemaal Engels spreken en zeer vriendelijk zijn. Maar in winkels en restaurants gebeurt ons regelmatig het volgende. Zodra ze horen, dat is normaliter bij de eerste Franse woordjes het geval, dat we buitenlander zijn, gaat het “gehoor” op NUL. Wat je ook zegt, of doet, aanwijzen of iets dergelijks, …. ze begrijpen je niet, horen je niet meer of willen of durven niet meer. Je wordt gedwongen de gehele winkel door te lopen en het artikel duidelijk aan te wijzen. De reactie, als vanmiddag, is steevast, “Aha, une baguette Da Vinci” “Ja, DAT ZEI IK!!”
We laten ons, met een “Le Petit Train” door de oude stad voeren. We zijn te vroeg en het is maar te hopen dat de trein niet “vol” raakt, want bij iedere passagier wordt, door de sympathieke chauffeur, een persoonlijk uitleg over de route gegeven.
We worden langs alle “Highlights” in de oude binnenstad geleid, maar wat de meeste indruk maakt is de route dwars over de restaurant- en caféterrassen. Tot op 10 centimeter nauwkeurig schuiven we langs de stoeltjes op het terras van de diverse en vele etablissementen. De eerste druppels vallen op het treintje en het weer belooft niet veel goeds.
Als we de bus weer uitstappen in Saint Avertin, betrekt de lucht nog meer, wat heet, het begint te onweren en er dreigt nog meer regen. Op het moment dat we de camper weer binnenstappen is het inmiddels drukkend warm en komt even later de plensbui naar beneden, precies op tijd terug.
