Stromende regen in Limoges, we worden er de hele nacht op getrakteerd en de verwachting voor overdag is niet anders. Maar, de plannen zijn gemaakt en daar helpt geen parapluutje tegen.
Dus lopen we tegen 10.00 uur richting Renault garage aan de Rue de Armand, waar de bushalte is. Deze keer stappen we een aantal haltes eerder uit, want we gaan de Kathedraal bekijken.
Maar eerst wordt er koffie gedronken in een typisch Frans (op het hoekje) sigarettenwinkel, annex koffiebar. Er hangt reclame aan de wand die minstens uit de 50er jaren komt. Ik ga niet direct zeggen dat de koffie ook uit die tijd is, maar….
En dan, de Kathedraal. De Heilige Etienne staat ons bij de voordeur al op te wachten. Cathédrale Saint-Étienne, zoals die in het Frans heet. De kathedraal is de zetel van de bisschop van Limoges. De constructie van dit gotische bouwwerk begon in 1273 en werd als voltooid beschouwd in 1327, hoewel hij officieel pas 550 jaar later geheel werd voltooid, nadat het schip verbonden was met de toren. Opvallend in de kathedraal is het renaissance-achtige doksaal achter de graftombe van bisschop Jean de Langeac, waar scènes van de Apocalyps in zijn gegraveerd. (Een doksaal is een houten wand die in een kerk het schip scheidt van het priesterkoor).
Dit is volgens mijn fotografe Notre Dame de la Pleine Lumiere, oftewel “Onze Lieve Vrouw van het Volledige Licht”.
Het blijft nat en zo door de stad lopend hebben we het idee dat wij de enige hardcore toeristen zijn die deze weersomstandigheden trotseren.
Het interieur van de Botanische tuinen laten we even aan ons voorbijgaan,
maar een kijkje in de buitentuin laten we ons niet ontnemen.
Hoofd-activiteiten vindt dat we daarna toch minstens even de rivier de Vienne moeten bekijken, ondanks dat we nu al aardig wat water hebben gezien.
Het weer blijft bar en boos en hier en daar transformeren sommige lanen zich in kleine waterstroompjes.
Op de terugweg pakken we nog even een pizza bij Leclerc, daarna nog een paar boodschappen en dan snel de warmte van de camper weer in.
