Gisteravond eten we in het restaurant, dat aan de camping grenst.
Prachtig gelegen aan en boven de rivier de l’Indre, waar de eendjes onder je door zwemmen.
Kennelijk verwachten deze woerden een lekker hapje, maar ook wij hebben nog niets kunnen bestellen. De reden dat we hier eten is het “Menu du Jour”, het dagmenu zogezegd. Daarop stonden “Mouls” mosselen vermeld en daar is mijn disgenoot dol op. Maar het bord, wat Hoofd-menu vanmiddag heeft zien staan, is verdwenen. Eindelijk, een serveerster meldt zich. Maar bij de woorden “Do you have Menu-du-Jour”, slaat de paniek in haar ogen en maakt ze in een soepele beweging rechtsomkeer, ons in opperste verbazing achterlatend. Een volgende serveerster meldt zich. “Avez vous Menu du Jour” probeer ik maar in mijn beste Frans. Ze loopt weg en komt met de kaart. “We kunnen ook Nederlands spreken” zegt ze, bij terugkomst, met een Brabants accent. Dat maakt alles een stuk gemakkelijker. Het “Dagmenu” blijkt alleen tussen 12 en 13.30 uur te bestellen.Wat mij zeer verbaast, een dag is een dag, nietwaar? Dus dan maar iets van de kaart. Het eten is perfect, maar het glaasje wijn voor € 3,50 vervangen we maar voor een glaasje, gratis, water. Kennelijk moet ik nog een beetje wennen aan de restaurant prijzen van de wijn. Want ja, op een camping houdt de prijs van een glaasje wijn, bij het eten, op bij € 1,25.
Het stadje Montbazon heeft een zeer oude bouwwijze. Zo zijn in de “wallen” van het fort nog doorgangen te bewonderen. Ook de extreem lage doorgang, onder twee huizen door, geeft toegang tot een kleine binnenplaats. Wat mij ook verbaast is variatie op de oude “Vakwerkhuis” bouw. Hier is het hout vervangen door beton en daartussen gemetselde stenen. Nu heb ik heel wat metselverbanden gezien, maar deze spant de kroon.
Aangezien ik toch wel graag het spektakel in Engeland en die in Italië wil volgen, blijft onze activiteit beperkt tot het doen van inkopen bij de 
Tenminste, de naam doet mijn wenkbrauwen fronzen, want wat te denken van de naam “Delirium Argentum”
Bij het zoeken naar deze camping ontstaat nog enige verwarring als ik de coördinaten ingeef en een camping met de naam La Grange Rouge tegenkom. Maar in het ACSI boek heet de Camping La Vallée de l'Indre. Kennelijk is de camping kort geleden overgegaan in andere handen. Misschien na de overstroming van vorig jaar toen de l’Indre buiten haar oevers trad.
