Na het ontbijt en de koffie gaan de fietsen van de camper. Het verhaal gaat dat er een markt is in Vergt en dat laten we niet lopen. Maar nu blijkt het stadje 14 kilometer verderop te liggen en dat de weg niet vlak is, “to say the least”. De mevrouw van de camping was al een beetje terughoudend, toen Hoofd-activiteiten naar fietsroutes informeerde. We zijn nu terug en ik kan mij de terughoudendheid wel voorstellen. Elektrisch ondersteunt of niet, je fietst je het “snot” voor de ogen, want het terrein is geaccidenteerd, om in wielertermen te blijven.
Deze paarden maken een mooi plaatje, maar nu ik terug ben, zie ik dat eentje een ezel is.
Onderweg begint Hoofd-groenevingers ineens allerlei gilletjes u te slaken, waarvan ik even denk dat ze nodig moet plassen. Maar wat blijkt, ze ontdekt deze “wilde orchidee”. Willy Alberti zong er in 1963 al over,
“Je bent als een wilde orchidee
Die niets dan de zonzijde ziet
Je brak vele harten en ook dat van mij…”
Als ik even later bij het Kasteeltje Pomport Heintje niet meer uit mijn hoofd krijg, begin ik me toch echt zorgen te maken.
“Ich bau dir ein Schloss
so wie im Marchen
da wohn ich mit dir’
dann ganz allein…”
Beauregard-et-Bassac, waar relatief veel appartementen en huizen te huur zijn voor bijvoorbeeld Nederlanders.
Hier en er omheen wordt in Vergt de markt gehouden, waar de meesten alweer aan het opruimen zijn, als wij aankomen.
Hier ben ik met een boekverkoper aan het kletsen. Het is een Engelsman, die uitspraken in het Engels, naar het Frans, heeft vertaald. Als hij mij vertelt, dat hij voor Michelin Frankrijk heeft gewerkt, tik ik op z’n buik, “dat kan ik zien”, doelend op de organisatie die de Michelinster aan restaurants uitdeelt. Maar hij verbetert mij, “Voor het bandenmerk Michelin”. “Ja, ja, natuurlijk”, verbeter ik snel mijn fout. Ik bedoelde ook het Michelin mannetje”
Gelukkig redt de bestelde Espresso, door mijn reisgezel op het terras bestelt, mij van een verdere blamage.
“Marche du Gras et de la Truffe” is vrij vertaald “Vet- en Truffelmarkt”. Dit duidt op het verleden, toen dit alles nog werd ver-markt.
Op het terras worden we omringd door Nederlanders, die kennelijk hier allemaal in de buurt wonen. Als één stel vertrekt, vliegen de roddels over de terrastafel en natuurlijk gaat het over het reeds vertrokken stel. Voor ons ook de hoogste tijd weer de terugtocht naar de camper te aanvaarden.
In de Supermarche, onderweg, lopen we een dame tegen het welgevormde lijf, waar ik toch even twee keer naar moet kijken. Niet omdat ik getroffen wordt door haar vormen, maar door de welverzorgde snor, die ze draagt.
Titelhouder Dumoulin wint de openingstijdrit van de Giro de Italia.
