Gisteren hebben we een heel genoeglijke namiddag en deel van de avond met Gieny en Sjoerd. Hoofd-voeding heeft ze uitgenodigd voor het eten. Heerlijke mie met zalm tovert ze klaar op het kleine kooktoestelletje in de camper. Ik heb altijd een groot respect voor deze kunstenares met pannen en potten.
Vandaag gaat het naar Stavoren en het moet gezegd, dat gaat dwars door het Friese land. Op het laatst door minuscule dorpjes, zoals Warns en Koudum.
Het uitzicht is weids en het doet allemaal vriendelijk aan, zo met het zonnetje op de weilanden. Voor het eerst passeren we de brug van Warns over de weg, in plaats van met de boot.
Koudum heeft zulke smalle straatjes, dat ik zo nu en dan genoodzaakt ben de camper stil te zetten om de bus of de vuilniswagen te laten passeren. Overigens trekken de chauffeurs zich nergens wat van aan en knallen voorbij, zonder de 30 km/u regel in acht te houden. Ach, je zult maar iedere dag, voor je werk, hier langs moeten, denk ik altijd maar.
Eerst proberen we de camperplaats in de buitenhaven, maar daar heb je geen water en kun je je afval niet kwijt. Dan moet je naar de camping, is de mededeling. Dan maar naar de camping. Marina Stavoren heeft een camping genaamd Sudermeer. Daar staan wel campers maar de slagboom is dicht en een receptie is nergens te bekennen. Een vriendelijke meneer met een angstaanjagende hond brengt uitkomst. Als je de 2 km langs het pad loopt en dat rechtsaf slaat kom je bij het havenkantoor. Kortom een "mijl op zeven".
Echt vriendelijk ben ik niet tegen het meisje van de receptie. We krijgen tegenstrijdige berichten over de camperplek en "heb het wel even gehad" met Stavoren.
Dat terugbellen laat op zich wachten, dus gaan wij alvast het stadje even door. Uiteindelijk bel ik zelf maar even met de tandarts om een afspraak voor morgen half elf te maken. Hopelijk ben ik dan van de pijn aan mijn tong af.
