Sneek 5

 Nog even terug naar gistermiddag, als we in een soort nostalgische bui door Sneek fietsen. Overal duiken herinneringen op. Als we een, voor ons onbekend, Harinxmaland een nieuwbouwwijk uit fietsen, komen we weer op meer bekend terrein. "Oh, we gaan even langs ons oude huis" roept Hoofd-fietsen. 

Na even zoeken en heroriënteren, staan we voor Kempiusstraat 27, het laatste adres van Hoofd-nostalgie. Het mooie tuintje is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor tegels. De buurt is er niet op vooruit gegaan.

Via de Eeltje Halbertsmastraat, waar alle oude huizen zijn verdwenen en plaats hebben gemaakt voor nieuwbouw, naar de Ubbo Emmiusstraat. Hoe heette die straat daar tussenin eigenlijk, waar de oude "Speultun" was en de familie Adema woonde. Dan wil ik echt even onder de poort door en de steeg in naar de achterkant van Gysbertjapiksstraat 50. Dat daar nooit meer iemand langs gaat is wel duidelijk te zien aan de wildernis. Mijn hemel wat een vieze bende. Een hoge schuttingdeur belemmert mij het uitzicht op het huis.

Bekroop mij al een gevoel van triestheid achter het huis, van de voorkant word ik ook niet vrolijk. Ook hier zijn alle heggetjes en tuintjes gesneuveld en ingericht met trieste tegels.

Waar ik weer van opvrolijk is het huis aan de overkant, want daar woonde een heel lief meisje, waar ik nog steeds goed contact mee heb. Sterker, het is Hoofd-alles!

Vandaag is het boodschappen dag! Eerst wordt het herhaalrecept verzilverd bij Apotheker Postuma op het Oosterdijk. Aansluitend wordt er gezocht naar een nieuw rekje voor bij de keuken in de camper. We vinden een heel mooie, maar die behoort tot de inventaris van de Blokker. Nu heb ik daar geen bezwaar tegen en wil het alsnog aanschaffen. De verkoopster probeert, met alle geduld van de wereld, mij aan het verstand te peuteren dat dat niet gaat. Ik krijg zelfs bewondering voor haar uitleg, die deze klant kennelijk maar niet wil begrijpen. "Begrijpt U echt niet, dat we dit niet kunnen verkopen?" vraagt ze bijna wanhopig. "Maar natuurlijk wel mevrouw, bij Uw eerste poging al, maar ik bewonder Uw geduld".

We doen nog een poging bij de Hema en spreken een alleraardigst uitziend meisje aan. Ik leg haar uit wat we precies zoeken, waarop ze in gebrekkig Nederlands antwoordt "Kassa vragen". Terwijl we de winkel verder inlopen vraag ik 4 medewerkers of zij misschien Kassa heten, maar iedereen geeft een andere naam op. 

Toch vinden we een paar prachtige exemplaren bij de Hema, zonder het aan Kassa te hebben gevraagd.

Voor de boodschappen moeten we naar de Albert Heijn, vlak bij de camping. maar door een wegomlegging fietsen we de hele Middelzeelaan om voordat we bij de AH zijn.

Midden in de winkel zit een Disc-Jockey, tenminste, daar doet hij mij aan denken. Maar bij navraag doet hij geen muziek verzoekjes. Later helpt hij ons nog wel om een paar artikelen te zoeken in deze enorm grote Appie.