Sneek 1

Vandaag gaat het naar Sneek, geboorteplaats van ons beiden,. De camperplaats wordt Amicitia, achter het buffet restaurant Sowieso.

Het is toch wel grappig om vanaf Akkrum richting Sneek te rijden en geen herinnering te hebben aan dit weggetje. Vanaf het water kunnen wij het dromen, maar ja die slietoage he.  Het Friese land is en blijft prachtig. Vanaf Offingawier weet Hoofd-route alweer de weg, terwijl ik nog het gevoel heb in het buitenland te rijden.

Als we de, volledig verlaten, camperplaats oprijden beneemt ons allebeide het gevoel van "desolatie". Het eens zo vriendelijke plekje, is veranderd in een niet onderhouden parkeerplaats, waar bomen, struiken en onkruid de plekken overwoekeren. De triestheid druipt ervan af en als ik de camper op een plekje heb neergezet, kijken we elkaar aan. "Dit gaat hem niet worden, zeker?" peil ik het gemoed van Hoofd-gezelligheid. "Ik wil hier weg, we gaan naar de Domp!"

Tien minuten later, na wat zoeken, staan we voor de gesloten slagboom van de Jachthaven de Domp 2, maar daar kunnen we niet met de camper op! Bij de Domp 1 aangekomen, hangt daar een groot plakkaat op de slagboom, "Alle camper plaatsen gereserveerd!" Voor alle zekerheid meld ik mij nog even bij de receptie. Een vriendelijk jonge dame meldt mij dat er nog plekjes zijn. Morrend wordt het plakkaat van de slagboom gehaald. Het humeur van deze meneer is niet opperbest, terwijl het hele personeel aan het gebak zit. We krijgen nr. 15 toegewezen, maar bij aankomst is die nog bezet. Ik zet het voertuig op 17 en meld mij weer bij de receptie. "Nee nr. 17 dat kan niet, die is gereserveerd", "maar 15 is bezet!", "Ja, die gaat vandaag weg". Ik noem nog wat nummers, maar alles is gereserveerd. We zijn inmiddels 1 1/2 uur onderweg en ik mompel, "Wat een ellende". Dat schiet het chagrijn, van het plakkaat, in het verkeerde keelgat, want in het andere keelgat zit kennelijk nog een stuk mokkataart.

 

Ik zal een lang verhaal iets korter houden, want we hebben een plekje met een werelds uitzicht op de jachthaven.

Als Hoofd-financiën even later gaat betalen, want de pecunia moet hier van tevoren worden voldaan, krijgt zij een heel ander verhaal. Het chagrijn is de havenmeester en hij kent Wiebo "de scheidsrechter", en omdat die hier een motorjacht had liggen. De aardige receptie dame kent "kleine" Wiebo uit de horeca. Ja mensen, soms is het wereldje heel klein. 

Morgen gaan we het Oosterdijk en de rest van de binnenstad van Sneek herontdekken, want dat is jaaaren geleden.