Na twee nachten in de Pyreneeën gaat het vandaag verder naar het zuiden. Het plan is even voorbij Barcelona een camping op te zoeken. Gisteravond hebben de Engelsen zich weer van hun beste kant laten zien. Ik denk dat ze met z’n vieren een treetje halve liters naar de eeuwige jachtvelden hebben geholpen. Vanochtend ziet één van de heren er dan ook een beetje verfomfaaid uit, als een natte “skutteldoek” zeg maar.
Mochten we nog niet weten dat we in Spanje rijden, dan herinnert de zon ons er wel aan. Het wordt heet achter de panoramische ramen van de Hymer. “Elk voordeel heb z’n nadeel” zei eens een beroemd inwoner van Barcelona. Ik word toch een beetje weemoedig, als we Barcelona inrijden. Op het moment dat ik het Ali wil uitleggen, moet ik toch even tegen de tranen vechten. “Emotioneel incontinent mannetje”. Van Barcelona zien we deze keer maar bar weinig, want een groot deel gaat onder grond via lange tunnels, maar dat schiet wel lekker op.
Niet dat het rijden door het Spaanse een straf is, zoals mijn fotografe zo treffend in beeld kan brengen, integendeel.
Hoewel ik van deze kunstzinnig gekweekte bomen even geen accurate omschrijving weet te geven.
Op de camping Vilanova Park, wat een enorm park blijkt te zijn, krijgen we een plekje, “waar we ook televisie kunnen kijken” volgens de juffrouw achter de balie. Maar daar aangekomen, onder leiding van een medewerker in een busje, zie ik dat de bomen al iets meer gegroeid zijn dan de baliejuffrouw heeft bevroed. Na een paar keer draaien en keren met de camper, geef ik het op. Een paar plekken verderop lukt het wel, dus gaat Ali “omboeken”.
Op de TV zie ik dat de vorst in Nederland weer terug komt. Hier, in Spanje, is het nu 18 graden, maar dat is in de schaduw. In de zon is het nog een aantal graden warmer.
We besluiten om hier een aantal nachten te blijven. Zojuist hoor ik dat het restaurant goed geoutilleerd en niet duur is. Laat ik een voorspelling doen, we eten vanavond “buiten de deur”.
Tja……
