Had ik het gisteren over stormen, nou dat was niet overdreven. Er zijn windsnelheden gemeten van 8 beaufort met stoten van 10 beaufort. Ik kan rustig zeggen dat de camper dan op z’n of haar poten staat te schudden.
We staan weer op een heerlijke plek en dat is genieten. We worden wakker van de knallen van onze camper en dat is vaak een goed teken. Als de temperatuur verandert, zeg van koud naar warm, dan “zet” de camper zich en dat gaat gepaard met knallen van het polyester en/of hout. We zijn er al zo aan gewend want het betekent tegelijkertijd dat het buiten warm aan het worden is.
Ali gaat op zoek naar “onze” Zwitsers, die een eigen idee erop nahouden om hun caravan aan te kleden. Kleurrijk is het in ieder geval, maar zeker niet het enige wat er hier kleurrijk is. De Hop een zeldzaam vogeltje, dat hier vorig jaar is gesignaleerd, zal en moet op de foto. Maar ja, het zegt het al “zeldzaam” en dan wordt dat een moeilijk verhaal.
Dit, rechts van de boom, is hem of haar niet, want de Hop is hier net achter de boom gehipt…..?
Dit is de, tja zeg het maar, want ik heb geen enkel idee maar de oranje staart is onmiskenbaar, zegt mijn vogelaarster.
Wat ook onmiskenbaar blijkt te zijn, is het zogenaamde “bij elkaarkruip” gedrag. Ik kan even niet uitleggen hoe groot en uitgestrekt deze camping is, maar alles wat binnenkomt kruipt bovenop ons. Zo staat er achter ons een gigantische “Cartago chic c-line” met dubbele assen.
Pal tegenover ons staan nu twee Engelse caravans waarbij als allereerste het tuinameublement buiten wordt gezet en ook nog zo “Niedlich” (dat is Duits voor schattig) naast elkaar.
Kortom, voor mij is het grote genieten weer begonnen.
