Er moet me iets van het hart. Iedere ochtend staan wij in ons badpak in het zwembad voor de broodnodige beweging. Maar voor mijn gevoel zijn er grenzen, grenzen aan de mate waarin wij dienen te bewegen. Naast mij ligt er namelijk iemand in het water die er een soort van uithoudingsslag van maakt en dat gaat mij een beetje te ver. Maar ik heb daar een uitstekende afspraak over gemaakt. Als “zij” 60 baantjes heeft gedaan, ga “ik” eruit. Want laten we wel wezen, wat heb je aan een vermoeide eega, die niet meer de vloer van de camper kan vegen, of de was niet kan doen. Stel dat ikzelf het eten moet koken of de afwas moest doen, dan gaat de lol er snel af nietwaar.
Kijk, op deze wijze stel ik mij dat dan voor, rustig een boekje lezend in het zonnetje. Vandaag is het weer zo’n dag dat dit kan en voor het eerst ben ik dan ook te aanschouwen in een korte broek. Let wel, die korte broek kan alleen op de camping, want ik hang het principe aan dat mannen boven de 60 jaar geen korte broek meer in het openbaar kunnen dragen.
Het werd gisteravond al aangekondigd dat het vandaag mooi weer zou worden en stel je nou eens voor dat de fotografe zo moe van het zwemmen zou zijn dat we dit moesten missen?
Ik zeg, 60 baantjes is meer dan genoeg voor haar!
