Er begint zich een patroon te vormen als wij plannen maken naar het zuiden te vertrekken. Werden we vorig jaar, vlak voor ons vertrek, getrakteerd op een sneeuwbui,
dit jaar is het niet anders. Op vrijdag ruilen we de Toyota om voor de Hymer en gaat het, via de garage Douwes, direct door naar de APK keuring. Zaterdag, als Ali de gordijnen opent en een gilletje slaakt, is het wederom raak. Er ligt een pak sneeuw, dus dat wordt allereerst sneeuwruimen,
om met droge voeten in de camper te kunnen. De hele dag is Ali bezig de nodige zaken in de camper plaatsen. Ik mag op en neer rennen, ben “aangever” en verzorg de technische zaken.
Om zeven uur, op zondag morgen, gaat de wekker. Als allereerste raadpleeg ik de weersverwachting. Vanwege de ijzel heerst er nog code oranje in Limburg en is het daar nog spekglad, zo luiden de berichten. Gisteren zijn er ruim 400 ongevallen gebeurd, dus echt gerust zijn we niet als we om exact 8 uur vertrekken.
We beginnen in het donker en dat is best spannend, want overal is de weg glimmend en zie je geen verschil tussen “nat of glad”. Gelukkig worden we voorbij geracet, dus zal het wel meevallen met de gladheid.
Op de Veluwe beginnen de eerste mist flarden,
maar dat is nog niets vergeleken met wat we in Limburg tegenkomen en daar help geen schraal zonnetje aan. Buiten de rijbaan ligt nog volop ijzel, dus is het zaak midden op de weg te blijven rijden. Alleen in Luik, tijdens het invoegen op een brug, glibbert de camper ietwat maar er wordt mij zeer galant de ruimte gegeven. Hier tanken we ook, want vorig jaar kostte het hier € 1,05 echter nu moeten we 20 cent per liter meer betalen.
Kijk, hier doen we het voor: Pont-a-Mousson in al haar glorie. Hoewel de wegen hier uitstekend zijn, wil dat niet zeggen dat het hier niet winters is.
Want deze meeuwen kunnen niet over water lopen. Want dit zijn schotsen ijs waarop ze even hun gemak zoeken.
Dat laatste ga ik nu ook even doen.
