Alweer een complete week in Benicasim en er is veel gebeurd, ondanks het slechte weer. Twee keer verkast in verband met de buren, maar nu toch op een “desired” plekje. In tegenstelling wat je van een zondag mag verwachten gaat mijn huishoudster zeer verantwoordelijk met haar tijd om. Niks luilakken, nee, de was dient gedaan, want haar mannie moet er wel netjes bij blijven lopen, nietwaar?
Nu gaan wij, simpele vuilmakers, er maar vanuit dat dit een simpel klusje is, want wat is er nu moeilijk aan? Je stopt de rommel in zo’n machine gooit er een munt in en klaar is Kees, of in dit geval Ali. Maar let wel, er staan hier 400 caravans en campers, die allemaal hun wasje willen of moeten doen. Dan kan het niet anders dan dat daar een “gevecht” van voorrang door ontstaat. Ben je “even” te laat dan is je plekje, in bijvoorbeeld de droger, vertrokken en mag je weer een uurtje wachten. “But not my Housekeeper”, die staat haar vrouwtje!
Laat ik vandaag besluiten met een tekst van Lou Bandy uit 1936.
He ja, zoek de zon op, dames en heren
Zoek de zon op
Als 't zonnetje weer schijnt
En de kou loopt op z'n eind
Krijg je 't heerlijke gevoel alsof de crisis zo verdwijnt
Alles trekt naar bos en zee
Want daar is 't weer oké
En de mensen, dieren, bloemen, planten, alle juichen mee
Ik laat het jullie weten wanneer wij de zon hebben gevonden.
