Het is rond zeven uur s’ avonds, het is nog ruim 22 graden en aan de overkant ruimen, met veel gekletter van de lege Franciscaner Hefe Weitzen bierflesjes, de buren de rommel op. Het loopt tegen etenstijd en het feestje schijnt afgelopen. Maar terwijl ik dit schrijf zie ik weer mensen terugkomen met een nieuwe lading bierflesjes onder de arm. Het is het ultieme zomergevoel om op deze tijd nog buiten te kunnen zitten, met een beetje dat rozige gevoel en gloed op je gezicht van het te lang in de zon zitten.
Vanmorgen hebben we boodschappen gedaan bij de Lidl in El Verger een kleine 6 km zuidelijk van onze camping. In korte broek en T-shirt op de fiets, is het in het geheel geen straf om die 12 km te fietsen. Sterker, de rijwind is heerlijk verkoelend.
Het is een stadje met heel veel kleurrijke appartementen. Als je niet beter weet zou je denken dat dit een ”Artist impression” is in plaats van werkelijkheid.
We beginnen de dag met 19 graden en dat is voor Ali het teken om de hele ontbijt ‘boudel’ naar buiten te verhuizen. We worden op deze camping s’ochtends om 8.20 uur gewekt door een luid toeterende verkoper. Maar omdat dit onzalige tijdstip ons nog te vroeg is weten we niet precies wat hij of zij aan de man-vrouw wil brengen.
Het zachter worden van de natuur en het stijgen van de temperatuur heeft ook ten gevolg dat de, tot nu toe kale, bomen blaadjes krijgen. We missen net het foto-moment, dat een ontluikende boom prachtig in het zonlicht komt te staan, morgen misschien meer geluk.
Maar dat de zon hier mooi onder kan gaan bewijst Ali wel met deze foto.
