Het zonnetje in de camper breekt weer langzaam door de donkere wolken, want allebeide worden we wakker zonder koorts. Buiten is het somber en nat. Vlak voor we aan het ontbijt zullen beginnen staat Theo op ons plastieken matje. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat het al 10 uur is. Altijd gezellig om weer even bij te kletsen met Theo en even te horen hoe het met ‘ons’ Ricky gaat. Dat is ook de reden waarom hij weer snel de benen neemt omdat hij als ‘mantelzorger’ de kans loopt, bij nalatigheid, zijn PGB kwijt te raken.
Aan het begin van ons straatje ‘woont’ een pittig, klein en Engels vrouwtje. Eigenlijk is het onwelvoeglijk om een Engelse dame als ‘vrouwtje’ te classificeren. Maar ze is echt heel klein en beweegt zich de gehele dag voort in een mini scootmobiel. Haar ‘tuin’ ziet er uit als een soort perpetuum uitstalling. Zo heeft ze allerlei bewegende objecten in haar tuin. De eerste keer dat ik er langs liep, schrok ik van een vogeltje dat een cirkelachtige beweging over het pad maakte. Als de avond invalt beginnen er allerlei objecten licht te geven wat het geheel een “spooky” uitstraling geeft.
En dan ontdekt Ali het volgende schildje achter op de scootmobiel van de Engelse dame.
Jawel, het leven begint bij 80 en in Benidorm.
