Eerst maar eens even boodschappen doen in Albir, bij de Aldi en Lidl. Met een tussenstop bij de Nederlandse winkel. De vorige keer bleef ik buiten staan, nu loop ik even mee naar binnen. Wat zal ik er van zeggen. “Kolere” is het woord wat er het meest dichtbij komt. Schandalig duur, terwijl er heel veel producten afkomstig zijn van de ‘Jumbo’. Als voorbeeld is het toetje van Mona, in Nederland kost zoiets maximaal 1.35 euro, hier betaal je met gemak 2.09 euro. Ik word hier heel chagrijnig van.
Vanavond staat Benidorm ‘by night’ op het programma, dat wil zeggen dat we “Tapas” gaan scoren met Ricky en Theo. We spreken af bij het “Deutsches Haus” en mijn avond begint helemaal oké met een Hefe Weitzen. Als een uurtje later blijkt dat de “Tapas straatjes” pas over een uur open gaan, ontstaat even een dilemma. “eten we hier wat of?…. “ No guts no glorie” blijft ons devies, dus gaan we op weg
Je hebt dus kennelijk Benidorm “kuis” en Benidorm “ietsje minder kuis”. Want wij hadden nog geen schaars geklede mannen zien optreden.
Het is rond half zes als dit soort taferelen langs de boulevard zijn te bewonderen.
Gelukkig is Ali wat meer alert en ziet kans dit soort opnames te maken.
Wat mij wel opvalt is dat de gemiddelde leeftijd met sprongen naar beneden kukelt. Is het overdag nog rond de 65, op dit tijdstip daalt dat al snel naar ver beneden de 30 jaar.
Ons doel is de Tapas.
Het is even zoeken naar een geschikte Tapasbar want ze onderscheiden zich in de volgende categorieën. Je hebt de Tapasbar die per tapas een prijs vraagt en er zijn die een combi-prijs vragen. We proberen ze allebei.
De hele avond wandelen we door Benidorm, eten tapas en drinken wijn en het is heerlijk en vooral gezellig. Maar er is iets wat we vanavond hebben geleerd. Goedkope aanbiedingen lijken aantrekkelijk, maar de kwaliteit laat te wensen over.
Het is laat in de avond als we onze fietsen weer opzoeken.
