Het is betrokken en het is ronduit koud. Het kwik komt nog maar nauwelijks boven de 13 graden. Van mensen om ons heen horen we bijna dagelijks dat het in jaren nog niet zo koud is geweest. Nu horen we onderweg wel vaker, zo van, tjonge jonge, zo nat is het in jaren niet geweest, of, zo lang ik hier woon is het nog nooit zo winderig geweest, et cetera. Van de zonnige en drukke boulevard blijft op deze manier maar weinig meer over.
De afgelopen dagen krijgen we vaker bezoek. Een paar dagen gelden vertelde onze Franse buurman dat hij dacht dat er een dier in zijn caravan zou zitten. Hij wist zeker dat er iets in zijn schoorsteen zou zitten. Dat ik zei dat het waarschijnlijk een vogel zou zijn die op zijn dak zat, wees hij resoluut van de hand. Hij wist het zeker, ze zaten in zijn schoorsteen. Wel, de bezoekers zijn er brutaal genoeg voor. Doodgemoedereerd huppelen ze van tent naar tent, of wandelen gewoon over het pad. Nederlandse buren vertellen dat ze enorme hoeveelheden dennenappels verzamelden en die dan tussen de bloempotten verstoppen. Dat verstoppen kun je met een korreltje zout nemen, want ze liggen gewoon op een bultje. Deze mensen schrikken zich soms een hoedje, omdat zo’n diertje zich plompverloren op de voortent laat vallen en dat geeft een aardige knal.
Als de verwachtingen uitkomen gaat het weer nu de goede kant op, dus komt de boulevard weer in beeld.
Ik kan de espresso van Torrelevante al ruiken.
