Na de boodschappen en het schrijven van de blog, begint gister bij mij een griep af te tekenen. Eerst krijg ik het koud en gaat de kachel in de camper steeds hoger. Als ik Ali naast mij zie zitten in een bikini en een zonnebril op, wordt het hoogtijd andere maatregelen te nemen. Ik duik in bed en binnen de kortste keren komt de koorts opzetten. Ik doe nog een poging, vanuit bed, iets mee te krijgen van Barcelona – Manchester City. Maar de helft mis ik. s ’Nachts begint het onvoorstelbaar te waaien en plotseling breekt de hel los. Onweer met knallen waar ik bang van word. Maar de koorts krijgt de overhand en lig ik, badend in het zweet, te hallucineren. De enorme boom, naast ons, valt op onze camper en ik betrap de Roemenen op heterdaad en die ontlopen hun gerechte straf niet. Een zichzelf steeds herhalende gedachtenstroom wordt mijn deel. Vandaag blijft de koorts aanhouden en met wat Paracetamol probeert Ali dit te onderdrukken. Ook Ali begint nu te hoesten en ik bedenk me dat Leny het Hart dit een zeer inspirerende omgeving zal vinden met 2 van die blaffende zeehonden.
De camping is in een dikke laag Saharazand gehuld en volgens de overwinteraars is dat een jaarlijks terugkerend fenomeen.
De hele camper is op deze manier gezandstraald,
en ik denk dat de was diezelfde behandeling krijgt.
Nu even een champignon soepje naar binnen werken en dan snel weer op bed.
