Mijn vierde griep dag en ik ga proberen om zonder om de 8 uur 2 Paracetamol te nemen. Vannacht vliegt het me compleet aan en raakt mijn slaapshirt geheel doorweekt en moet ik een droog exemplaar aantrekken om het niet nog meer te pakken te krijgen. Ook Ali ligt, in haar slaap verschrikkelijk te zweten. Toch zo dadelijk maar eens kijken of ik, onder uit de camper, de zwemvliezen kan opduikelen. Inmiddels wordt Ali ook wakker en lief zoals ze is zoekt ze voor mij een shirt “met lange mouwen”. Terwijl ik het aan trek vraag ik of de mouwen langer worden terwijl ik het aan heb. Ali begint te lachen, maar direct er achteraan een kreun, “niet doen,ik heb pijn in m’n hoofd.” Ik doe de kachel aan, zet de tv op FOX en wacht tot ik een iets normaler zweetpatroon ontwikkel. Ali valt binnen 20 seconden weer in slaap. Ik houd het vol tot 5 uur.
Toch maar een ontbijtje proberen en dat mist bij mij zijn uitwerking niet. Ali heeft inmiddels een plekje in de zon gekozen: “Is lekkerder dan in de camper”. Als ik tegen haar zeg, “wat hebben we het goed samen toch?” krijg als antwoord een zeer gekwetste blik. Misschien heeft het ermee te maken dat ik wel eens heb gelezen dat de geur van het moment zeer bepalend is voor de response en ik juist bezig ben het ontbijt in vloeibare vorm weer in te leveren, voor de sfeer sluit ik de toiletdeur maar even.
