Als we wakker worden en de gordijntjes openen straalt de zon ons tegenmoet. Dit luidt het begin van een nieuwe periode in en tegelijkertijd het einde van een periode van ziek zijn. Hoewel we beide nog wat lopen te hoesten en te kuchen is de koorts gezakt. De Levante boulevard lonkt.
Terwijl wij in een dikke jas over de boulevard wandelen zijn er ook dames die, ingevet en wel, in hun strandjurkjes van de zon genieten.
Het gekke is, dat je na een tijdje er aan gaat wennen dat hier extreme zaken naast elkaar bestaan. Je vindt het niet meer vreemd dat de Engelsen iets luidruchtiger zijn dan anderen, je accepteert het. Je kijkt er niet meer van op dat er een kolonne van scootmobiels langs komt, je accepteert het.
Het is een vreemde maar mooie mengelmoes van uitersten die vreedzaam naast elkaar leven.
