Het is alweer de laatste volle dag hier in het Zuid Limburgse Noorbeek. De laatste dagen is het qua weer onstuimig te noemen. Er heerst een harde wind, of eigenlijk rukwinden, die zich af en aan aandienen. Wat zich ook op deze prachtige plek regelmatig aandient, zijn spiksplinternieuwe campers. Meestal zijn de bewoners al op leeftijd en over het algemeen beginners in de camperwereld. Zo maakt Ali mee, dat een oudere heer zijn toilet wil gaan legen op de plek waar normale camperaars hun grijs water (afwas- en tand poetswater) legen. Gelukkig neemt meneer het advies van Ali over en leegt zijn cassette op de daarvoor bedoelde plek. Maar het kan ook andersom.
We horen hem/haar van verre al aankomen, hijgend en pruttelend neemt het vehikel het hoogte verschil naar waar de meeste campers staan.
Nog zo'n snoepje uit de 70er jaren, deze caravan uit 1977, met volgens mij nog de originele voortent, tenminste als ik naar de kleurcombinatie kijk. Zo te zien aan de stickers, links boven, op de caravan heeft hij/zij ook al de Noorse wegen onder de wielen door gehad. Vast niet met de huidige eigenaren, want die hebben hem pas sinds eind mei van dit jaar. Maar vreemd is Scandinavië niet voor deze caravan. Want het is een SMV 420 wat staat voor Sörby Mekaniska Verkstadt gevestigd in de stad Örebro in Zweden.
Kennelijk zijn de velden en akkers dusdanig opgedroogd, je zou het niet zeggen, dat de aardappelen weer van het land gehaald kunnen worden. Sinds vandaag crossen hier de Patato Texel auto's weer af en aan.
Vanmiddag begint het EK voetbal pas echt met Nederland-Polen, vandaar dat de blog iets aan de vroege kant is.
