Voordat het op een vernietiging van het samenwonen contract komt, moet ik aller-allereerst melden, dat Ali gisteren een Haas heeft gezien! Ja, een haas. In heel Spanje en heel Frankrijk, staan langs de wegen honderden borden die aangeven dat er "wild" kan oversteken. Gisteren kan ik het stuur nauwelijks rechthouden, omdat er een rauwe kreet door de camper schalt. "Een haas, Een haas. Even denk ik dat ze het formule 1 team van Haas bedoelt, maar het is een echte, een echte haas. Ali haar buitenlandreis is geslaagd, nu ze eindelijk echt wild heeft gespot.
Dan gisteravond exact half zeven melden we ons in het restaurant. Aan de teek staat een hoogblond meisje, met het haar opgebonden in een lange paardenstaart, een beetje verveeld op clientèle te wachten. We zoeken een plek en meerdere eters melden zich, kennelijk ook een tafel bestelt om half zeven. Het meisje meldt zich bij ons tafeltje. Ola, begroet ik haar in het Spaans, denkend dat ze van haar stuk raakt. Maar in het rap Spaans begroet ze mij terug en vraagt hoe het met me gaat. Nu ben ik met stomheid geslagen. Een hagelwitte lach is mijn deel. Spreek je ook Nederlands, dit om mijn gezicht te redden. "Nee", meldt ze in vlot Engels "maar wel Duits en Mandarijn!" Ze ziet mijn verbazing. Ja, ik ben au pair geweest in Oostenrijk, gestudeerd in Bochum en daar toepasbare talen gedaan." Dit alles in vlekkeloos Duits. Als ze de bestelling heeft opgenomen, loopt ze heupwiegend naar een andere klant. Ik ben verkocht.
Nu ben ik niet de enige die "verkocht" is, ook Ali is onder de indruk, maar niet alleen van het blonde meisje, maar ook van haar toetje. Het is een enorm bord met 3 soezen gevuld met heerlijk ijs met een bult slagroom, overgoten met chocolade. De tweede lepel is bedoeld voor mij, omdat de kok dit toetje voor 1 toch iets teveel vindt. Ik neem één hapje, van het ijs, maar laat Ali van de rest genieten.
8 uur rijden we vanaf de camperplaats in Pont-a-Mousson. De navigatie wordt overruled door Hoofd-navigatie en dit om goedkoop de dieseltank te vullen.
Ook voor de schoolkinderen is het tijd om zich weer op school te melden.
Niet veel later draaien we de snelweg op.
Het is druk, heel druk en dat betekent dat het wel enige concentratie vergt.
Frankrijk zet vandaag nog even haar beste beentje voor, door toch nog kort de zon te laten schijnen en daar wordt alles weer een stuk vriendelijker door.
Ook is het op de secondaire wegen weer heel rustig, hoewel de wegen daar weer een stuk slechter zijn.
Maar daar wordt, ook in België, zeker wat aan gedaan. Wat natuurlijk direct weer een kleine file oplevert.
Zo, even een intermezzo van camperaars die we in Benicassim hebben getroffen en die de zendantenne herkenden. Toen Ali het droogrek neerzette, wisten ze het zeker.
Kijk, dat Belgen soms grappig zijn, wisten we al, maar dat ze dat doorvoeren met hun nummerbord, dat hadden we niet achter hun gezocht.
De route gaat over Martelange, waardoor we ook door een minipuntje Luxemburg heenkomen. Daar is de brandstof zo goedkoop, dat het uit kan om een straat lang alle pompstations naast elkaar te hebben.
€1,47 voor een liter diesel, het lijken wel vooroorlogse prijzen, kom daar maar eens om in Nederland.
Na 2 uur rijden en nog eens 2 uur voor de boeg, is het tijd voor een kopje koffie. Bij dit buiten bedrijf gestelde Frietkot, houden we halt en genieten even van de rust ten opzichte van de hectiek op de snelweg.
Deze smalle weggetjes voeren ons naar de eindstop van vandaag, camping Grensheuvel in Noorbeek.
Opbouwen en genieten van het uitzicht en de rust.
