Benicasim 23

Na onze zwemsessie installeer ik mij voor de TV om te zien hoe de shorttrackers zich kwalificeren. Alle mannen gaan door, maar onze “Schrinky” Knegt krijgt een penalty en wordt daarmee gediskwalificeerd. Chagrijnig doe ik de televisie uit, want alles wat nog rest voor vandaag is de B finale voor de dames. “Kom, we gaan boodschappen doen!”. “Is alles afgelopen dan?” vraagt hoofd inkopen nog: “Nee, maar ik hoef voor vandaag niks meer te zien. Op naar de Mercadona!

Als ik terug kom, zie ik nog net een staartje van de B finale, die de Nederlandse meiden in een nieuw wereldrecord glansrijk winnen.

Na de A finale en de officiële uitslag daarvan, ontploffen de 4 Nederlandse dames, bestaande uit Jorien ter Mors, Suzanne Schulting, Yara van Kerkhof en Lara van Ruijven, in een euforie van vreugde. Want na de diskwalificaties van China en Canada, in de A-finale, schuift Oranje als winnaar van de B-finale door naar de derde plek in de eindstand. Brons!!!  Gastland Zuid-Korea wint het goud, Italië pakt zilver.

Hier de meiden na hun geweldige overwinning in de B finale.

Deze boom gaat vanmiddag geveld worden en wij staan er pal naast.

Onze Duitse buurman (rechts) moet verkassen. Ik word ongerust, want ik weet van niks en loop naar de receptie. “Moet ik ook weg?”. Er wordt gebeld en overlegd. Het verdict is dat wij “misschien” mogen blijven staan. Misschien?, ja, misschien…….

En dan komt de man met de “hamer”, nou ja, een kettingzaag en terwijl de kraan de boom stevig vasthoudt:

Wordt het lot van deze boom in een paar seconden geveld…..

Zachtjes wordt de gevelde boom neergelegd, alsof ze haar de pijn van het vallen willen besparen. Maar dan wordt ze, voor de laatste keer, van haar kruin ontdaan en ontstaat er een lege plek, waar eens een boom heeft gestaan.

Het is als het leven zelf, zo sta je vol in het leven en zo laat je een lege plek achter, voor hen die dat zo voelen…..