Rond half drie vannacht besluit mijn lichaam dat alles het lijf dient te verlaten. Om het niet al te plastisch uit te drukken, vechten “alle” ingangen en uitgangen om voorrang, maar dan ook regelmatig tegelijkertijd. Incluis de diverse vissoorten, die ik gisteravond, in het restaurant, heb genuttigd. Na twee uur hebben alle onwenselijke stoffen het lichaam verlaten en kan ik de boel opruimen. Natuurlijk is inmiddels mijn Hoofd verzorging wakker geworden en heeft haar elektronisch leesboek ter hand genomen, om haar geest iets af te leiden van de geluiden die ze vlak naast zich hoort. Ze heeft heel veel voor mij over, maar als ik op het bed geluiden hoor die er op duiden dat ook zij zich maar beter richting toilet kan spoeden laat dat mij geen keus om het opruimen zelf maar ter hand te nemen.
Om half tien dient als eerste een wasmachine te worden geconfisqueerd (bezet houden) omdat niet alle kleding en kleedjes ongeschonden uit de nachtelijke strijd zijn gekomen. Om even na tienen zit ik, nog wat slapjes, klaar voor de eerste ritten van onze Nederlanders schaatsers in PyeongChang.
Het gonst op de camping, want er is een Valentijns markt en dat mag je niet laten lopen!? Maar na korte tijd komt Hoofd inkoop er alweer van terug. “Voor het grootste deel allemaal meuk”, is haar niet mis te verstane oordeel. Maar ze is vergeten foto’s te nemen en gaat weer “even” terug.
Laat je Ega nooit in gesprek komen met verkopers van ‘meuk’, want ze gaat onherroepelijk voor de bijl. Deze twee kettinkjes vullen, vanaf nu, de reeds goedgevulde sieradenkluis aan.
Enthousiasme kan de verkopers niet worden ontzegd en de altijd aanwezige plastic flessenkunst ontbreekt ook dit jaar niet.
Olympisch goud voor Achtereekte op de 3000 meter, zilver voor Wust en brons voor De Jong, dat noem je een “Clean Sweep”.
