Ik ben het bier uit de koelkast aan het opdrinken, want de camper ruikt naar een melkfabriek. Dat klinkt nogal cryptisch en dat is het ook.
Vanmorgen om 8.00 uur gaat de wekker op deze “reisdag”, want het gaat vandaag naar Dötlingen. Het dorpje stelt niet al teveel voor maar werd bekend doordat er zich een kunstenaarskolonie bevond, waar onder andere Otto Pankok werkte. Hij was een Duitse schilder, graficus en beeldhouwer die met name actief was ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Hij legde het leven vast van groepen, die door de nazi's vervolgd werden, zoals de joden en zigeuners. Dit bracht hem in conflict met de nazi's. Zijn kunst werd beschouwd als “Entartete Kunst”. Pankok stierf op 73-jarige leeftijd.
Doordat we lekker vroeg wakker worden, ontloop ik de “Hovenier”, die ook vandaag weer met zijn heggenschaar de natuur gaat “vernachelen”. Bij het afrekenen ruil ik ook onze oude Alugaz fles om, temeer deze al uit 2010 stamt en dus 6 jaar oud is. Dit omdat ik op deze camping flessen zie staan van 2020, die dus de eerste tijd nog niet gekeurd hoeven te worden.
TomTom heeft het weer op z’n heupen en brengt ons via de smalste weggetjes daar waar we willen wezen. Nu zijn we, na Engeland, niet meer zo schijterig dus is het nu genieten van de omgeving.
Want wie heeft er nu zin om hard te rijden als je deze aanzichtkaarten voorbij ziet komen? Ik krijg trouwens het idee dat fotografe “Aaltsje” steeds beter wordt, of verbeeld ik mij dat nou?
Dan nu de cryptische beginzin en haar betekenis. Hierboven zie je de vloerkleden van de camper in de zon te drogen. Want als we nog nauwelijks onderweg zijn en door het dorpje Sneeren rijden, knalt er ineens iets. Als Ali omkijkt en een “Oh mijn hemel” uitroept, weet ik wat mij te doen staat. Zo snel mogelijk een plek om te stoppen opzoeken. De koelkast is open gesprongen en er is een liter “Butermilch” over de vloer uitgegoten. Nu ben ik er een ster in, om de schuld snel bij een ander te leggen, lees Ali, maar nu worden de rollen omgedraaid. “Dat komt door jouw flesjes bier, die hebben de deur open gedrukt!” Tja! Hier en daar wordt wat karnemelk opgedept en we vervolgen onze weg.
Geeft best wel een stoer gevoel, zo’n melkwagen te besturen.
