Op deze laatste, meteorologische, zomerdag laat de zomer zich nog even van haar beste kant zien. Het wordt zelfs warm en nodigt uit om naar het strand te gaan, tenminste, dat is het idee van Ali.
We komen terecht bij de “de Hege Gerzen” een paviljoen waar ik nog nooit ben geweest. Sterker nog ik had er, tot vandaag toe, nog nooit van gehoord. Maar gezien de foto, die daar aan de wand hangt, bestaat het al een aantal jaar.
Feit is, dat het uitzicht in 50 jaar wel ingrijpend is veranderd, gezien de enorme aanbouw van de massa aan windmolens.
Kennelijk raakt de natuur niet helemaal van slag, want even verderop verzamelen zich honderden vogels om de tocht naar naar het zuiden te aanvaarden.
Wij vervolgen onze tocht richting Sondel, want een ieder wil nog eens kijken bij de bunkers. Ik schijn de enige van deze possy te zijn, die hier nog nooit met een schoolreisje is geweest.
Vanaf de jaren zestig werd Sondel een recreatiecentrum: “Christelijk Vakantiecentrum Sondel”. Per jaar kwamen er gemiddeld zo´n 25.000 gasten. Met name scholen en groepen bezochten het kamp.
Op de plek van het vakantiekamp zijn nu bungalows geplaatst, die te huur zijn. Ik proef toch een beetje een teleurstelling bij sommigen van ons. Als we weer op weg zijn wordt er, vlak voor Wijckel, plotseling gekozen om “de steven te wenden” en rechtsomkeert te maken.
Door het Lyklema bosje en de Bremer Wildernis gaan we weer in de richting van Oudemirdum.
Nog even komen we in de verleiding om een bosje dahlia’s te knippen. Maar een vaasje met deze bloemen in een camper is vragen om problemen, hoewel 10 bloemen voor €1,= een koopje is.
Morgen zoeken we een plekje in Hylpen.
