“Het dondert en het bliksemt en het regent meters hier” (vrij naar een tekst van Guus Meeuwis) .
Nu vallen die meters wel mee, maar nat wordt het hier zeker. Schreef ik een paar dagen geleden over de teloorgang van het restaurant op deze camping, ook de rest van de camping heeft te lijden onder het verval.
De afgedankte caravans worden, min of meer, buiten het oogveld opgeruimd. Je vraagt je soms af waarom deze onderkomens zijn afgedankt.
Natuurlijk zijn er plaatsen die op en top worden onderhouden en verzorgd, maar voor een vierde deel van de camping is dat niet het geval.
Een paar jaar geleden was dit huisje nog in aanbouw. Zo te zien heeft niemand er ooit zijn vrije tijd doorgebracht. In ieder geval is er geen onderhoud gepleegd. Als Ali even een rondje maakt en een Nederlander, met een vaste plek, ondervraagt krijgt ze te horen dat het nooit bewoond is geweest. Dit in verband met onbedoelde gezinsuitbreiding, door zijn toedoen, bij een inwoonster van het dorp.
Hoelang wordt hier nog gebruik van gemaakt, of is de maaimachine defect? Van dit onderkomen zijn de bewoners in geen 7 jaar geweest. Zo zie, foto’s maken is één, maar het verhaal erachter is een ware verdieping.
Laat de tijd zijn werk doen, ‘t leven gaat zoals het gaat. Maar zorg dat je erbij bent, dat je weet dat je bestaat. Laat de vreugdevuren branden, doe het onrecht in de ban.
Geniet met volle teugen, pluk de dag zoveel je kan.
(die Meeuwis kan er wat van)
