De Friezen onder de lezers hadden het al begrepen, we staan in Hindeloopen, Hylpen op z’n Fries.
Het wonderlijke van dit stadje, want het heeft in 1225 stadsrechten gekregen, is dat het, terwijl het geen echte haven had, enkel een zogenaamde “rede” in de Zuiderzee, toch vroeger een grote rol als handelsplaats heeft gespeeld.
Via Koudum, want we doen even inkopen bij Poiesz, “Voor iedere beurs en iedere stand, kom naar Poiesz, op het Grootzand.” Zo werden de waren, in de jaren 50, van de eerste “Poiesz supermarkt” in Sneek toentertijd aangeprezen.
Nog even krijg ik de schrik van mijn leven als iemand de zogenaamde “Haaientanden” voor hem negeert en vlak voor mij de weg oprijdt, met een trailer en speedboot erachter aan. Wel zwaait hij nog even vrolijk naar mij, waardoor mijn boosheid snel verdwijnt.
Vanmiddag wandelen we nog even het stadje in en schuiven het sobere Hervormde Kerkje binnen.
Het bankje voor de ouderlingen wordt opgesierd door twee miniatuur zeilschepen, die vroeger werden gebruikt voor het vervoeren van de handelswaar.
De anderen duiken het museum in, terwijl ik probeer weer een beetje in mijn normale doen te komen. De gastvrouw, van het museum, geeft blijk van haar bezorgdheid en biedt mij een kopje cappuccino aan. In museum Hindeloopen ga je terug in de geschiedenis van Hindeloopen, als voormalig Zuiderzeestadje. Bovendien krijg je op sfeervolle wijze informatie over de klederdracht, Hinderlooper schilderwerk en interieurs.
Ook aan de visserij, koopvaardij en de toenmalige haven wordt voldoende aandacht besteed. Als ze ook de anderen koffie en thee aanbiedt, bied ik haar aan even de afwas te doen. Even later sta ik in het kleine keukentje de koffiekopjes af te wassen.
Op het terras van restaurant “de Hinde” krijgen we bezoek van een trosje mussen. Want terwijl de klanten gevraagd wordt de beestjes niet te voeren, zit een oude dame uitgebreid haar broodje te delen met deze brutaaltjes.
