De wekker gaat om exact 8 uur, maar dat heeft geen enkel nut want dit is een dag waarbij we geen activiteiten ontplooien voor half elf, zo luidt de afspraak. Rustig ontbijten en eens, eveneens rustig, overleggen met de overburen. Nu heeft mijn reisgenoot een, bijna ongezonde, fascinatie met de televisieserie Midsummer Murders. Het is haar ter ore gekomen dat in Dorchester de “Dorchester Abbey” staat, waar een aantal opnames hebben plaatsgevonden. Dus uw scribent is veroordeeld tot een fietstocht richting Dorchester.
Het moet gezegd, het is een avontuurlijke, maar prachtige fietstocht, dwars door de velden. Eerst volgen we nog een redelijk geciviliseerde weg. Dan via groene velden met boterbloemen, eindigt het in een modderig en eng smal paadje geflankeerd door fluitenkruid, waar ik geen foto’s durf te maken.
Vlak voor we weer de bewoonde wereld in rijden stuiten we op een, tja wat is het eigenlijk. Laat ik het maar omschrijven als een keet waar allerlei goederen aan de man worden gebracht. Het begint met koffie, maar allengs komt een langvormig uithangbord tevoorschijn met de meest uiteenlopende artikelen. Eieren, Chutney, Cake of gekke stickers met vreemde teksten. Hoe langer ik met de man klets, des te uitgebreider zijn assortiment wordt. Na een tijdje komt het zelfs tot het uitwisselen van elkaars lichamelijke klachten, het moet toch niet gekker worden. De koffie is niet te drinken, maar de dames hebben de tijd van hun leven, met de oude baas, als ze naar zijn schuur verdwijnen. Hij laat hen “zijn kuikentjes” zien, ja, ja….
Even verderop ligt de, in 1140 gestichte abdij, Abbey. Na wat te zijn rondgelopen, loop ik ook de vrouwelijke priester tegen het lijf.
“Master Class” heet de aflevering waarin o.a. een priester wordt vermoord in de Abbey Church, maar de opnames mochten niet in de kerk worden gemaakt, dat vond men niet “apropriate” oftewel gepast. Dus bedachten de filmakers om de scene maar na te bouwen in de “Cloister Gallery”.
Het doopfond stamt nog uit de begintijd van het ontstaan van de kerk en wel rond 1180. Als ik even zit uit te puffen, naast een plekje waar kinderen met Playmobil kunnen spelen, valt mijn oog op een paar graftombes in de vloer. Een ervan vind ik toch wel heel opmerkelijk en wel die van “Sarah Fletcher”. Deze vrouw overleed in 1799 aan “excessive sensibility” oftewel “overmatige gevoeligheid”.
