Zeer vroeg is het als ik meen te moeten opstaan. Om Ali niet wakker te maken, begin ik een beetje te grasduinen in de foto’s die gemaakt zijn en bekijk ik de blog van gisteren nog eens. Hierdoor kom ik ertoe nog een aantal zaken te checken en raak verstrikt in de geschiedenis van Shakespeare en ons bezoek. “Je hebt helemaal geen mooie foto’s laten zien” is het commentaar van mijn redacteur, die de zaak op spel- en vormfouten redigeert.
Oké, de 2e keer als we het stadje doorlopen, op zoek naar een Engelse VVV, stuiten we op een “Mark & Spencer” winkel. Probeer dan maar eens 2 dames tegen te houden, want “daar is 1 nog nooit binnen geweest”. Als ik de kleding bekijk, die daar hangt, stel ik voor het Leger des Heils te bezoeken. Daar verkopen ze tenminste geen kapotte kleding. Verder gaat het dan richting geboortehuis, waar we vergezeld gaan worden door een grote groep Indiërs.
De tuin, van het geboortehuis van Shakespeare, ziet er aantrekkelijk uit en we kopen een kaartje voor 16 pond p.p. Daar zit wel één pond korting in, omdat we bij de oudjes behoren, hoewel de kassière het nauwelijks durft te vragen. We kunnen de India groep voorblijven,
totdat ik iets te lang tijd neem voor het nemen van deze foto en moet aansluiten, terwijl een gehandicapte Indiër, met twee krukken, de trap op worstelt.
Ik neem aan dat dit hoekje moet suggereren dat de grote William hier heeft zitten schrijven en lunchen.
Verbaasd ben ik als ik plotseling een paar bekenden op de televisie, in het winkeltje aan de uitgang, voorbij zie komen, maar het blijkt een bewakingscamera te zijn. Kennelijk moeten deze mensen extra in de gaten worden gehouden. Wij staan op het punt de “complete werken” van Shakespeare te kopen, temeer omdat het enorm dikke ingebonden boek maar 25 pond kost, maar de “rede” wint het van het enthousiasme van het moment.
Na nog maar eens een wandeling door het centrum vinden we de Tourist Information en wordt, gezamenlijk, de rest van de route uitgezet. Voor die 16 pond moeten we nog meer zien, want als je ervoor betaald hebt…..
Hoogstwaarschijnlijk heeft Shakespeare gestudeerd aan de King Edward VI school, maar zeker weten doet men dat niet. Dit is de Shakespeare School room, maar als we daar een kijkje willen nemen moet daar weer 10 pond voor neergeteld worden en er zijn grenzen, nietwaar.
De duiven hebben weinig respect voor de grote schrijver/dichter. Maar wat kun je verwachten van die beesten, als ze zelfs Jikke de kop volschijten. Dat bedenk ik niet, dat is gebeurd. Voor Shakespeare geldt dat hij zelden een verhaal zelf bedacht, maar hij herschreef meestal bekende verhalen. Zoals “Romeo and Juliet” bijvoorbeeld, want het verhaal was toen ten minste al honderd jaar oud. De beroemdste bewerking van “Romeo and Juliet” is wel de “West Side Story” uit 1957, een musical van Leonard Bernstein met de sloppenwijken van New York als decor.
Als we gisteren een tijdje bij de vertolkers, in de tuin van het geboortehuis van Shakespeare, zitten valt het op dat de krachtige taal vol van poëzie en beeldspraken met elkaar verweven zijn en het daarom in het geheugen blijft hangen.
Lopende de ochtend worden we eerst gebeld door 
”All things that are, Are with more spirit chased than enjoyed.
(Alle dingen worden met meer hartstocht nagejaagd dan genoten)
Bron:”De koopman van Venetië”(1597)
