Jawel hoor, het kwartje is gevallen, we mogen nog een dag blijven. Nu had ik dit al bij aankomst geregeld, maar ik had een dergelijke goedkope prijs kunnen bedingen, dat ik niet werd geloofd.
Hier zit ik een foto te maken van een heerlijke plank, met de lekkerste vleessoorten en “Wedge potato’s” in de “Salmon Tail” pub, hier in Stratford. Het heeft wat voeten in aarde, want de knapen die de toko leiden kunnen de grote aantallen clientèle niet bijbenen. Op voorhand wordt ons al te verstaan gegeven, dat het eten minimaal 45 minuten zal duren. Mink vertrouwt het niet als een paar Engelsen, die ver na ons zijn binnen gekomen, ook bestellen. “Wedden dat zij eerder hun eten hebben dan wij?”. Dat biertje verlies ik met vlag en wimpel, want als de kok bij onze tafel de bestelling wil opnemen, kijken Jikke en ik elkaar schaapachtig aan. Geen woord krijgen we mee, van alles wat hij ons kennelijk aanprijst. Die schaapachtige blik vertaalt de kok met “Ze weten het nog niet” en druipt weer af. Het Guinness en Gold-bier smaakt respectievelijk naar dropwater en een ouderwetse “Flitspuit vulling”, omdat het aangelengd is met citroen. Mink houdt het, verstandig genoeg, bij “two pints Heineken”. Het eten is, zoals gezegd formidabel.
Honderden fietsers passeren ons op de camping en Ali weet toch even gauw 4 op de gevoelige plaat vast te leggen. Ze doen dit voor het uit de wereld helpen van “Cancer”. We proberen ons nog “last minute” in te schrijven, maar elektrisch aangedreven fietsen worden aangeschreven als “mechanische doping”. Dus worden we uitgesloten van deelname.
De beheerders van de camping hebben niet overdreven. Het is aardig volgelopen met honderden caravans en/of campers en aanverwante artikelen, maar gisteravond bleef het, tegen de verwachting in, rustig.
‘s Middags stappen we zelf ook op de fiets om in een rit van ruim 21 kilometer te genieten van de prachtige doorkijkjes, lieflijke kerkjes met stille rustplaatsen en prachtige cottages. Regelmatig komen we de “cancer” fietsers tegen, of komen ze ons achterop en nu we weer terug zijn, druppelen ze één voor één weer binnen.
“Words are easy, like te wind, facefull friends are hard to find”
Bron: “Passionate Pelgrim” (Shakespeare).
