Vandaag is het vrijdag de 13e en dat gaan we merken. Er dient cash gescoord te worden, maar dat is alleen een eindje bij de campsite vandaan te verkrijgen dus worden de fietsen van de camper gehaald. Mink heeft zich gisteren manmoedig door de afstanden in Londen geslagen, maar moet daar vandaag de tol voor betalen. Met stijve knieën strompelt hij rondom de camper, dus gaat hij niet mee naar Waltham Abbey. Maar eerst dienen we geld te scoren bij de Lee Valley White Water Center, althans volgens de mevrouw van de campsite.
Het White Water Centrum biedt de gelegenheid om met kano’s te stoeien en daar worden de kids ook over hun eventuele watervrees geholpen. Dat niet iedereen in zijn of haar boot blijft zitten blijkt wel uit de rechter foto hierboven.
Als ze dan eenmaal een en ander onder de knie hebben mogen ze hun “skills” uitproberen in de Wildwaterbaan en dat is geen sinecure. Maar cash kunnen we hier niet scoren en we worden doorgestuurd naar Waltham Abbey.
Onderweg komen we een schitterend onderhouden canal boat tegen en beloven onszelf dat we op de terugweg deze boot nader gaan onderzoeken.
In het stadje halen we eerst geld bij de Barclay bank en ontdekken we een Lidl, even verderop. Dus op naar het verse desembrood, waar we allebei dol op zijn. Natuurlijk komen er meerdere aankopen in het karretje en dan is het als een speer naar de kassa’s. Met opzet noem ik kassa’s want er zijn er 3 open n.l. 1, 3 en 6. Overal staat een zogenaamde “ceu”, oftewel rij te wachten en we sluiten aan bij 6, ter hoogte van 3. Als grap roep ik dat “kassa 4 opens soon” en tot onze verbazing wordt dat even later omgeroepen. Ik moet van de dames 2 klanten voor laten gaan en we sluiten bij kassa 4 aan, maar een kassière is niet te bekennen. We staan een tijd te wachten en ik kom weer met dezelfde grap, maar dan voor kassa 5. Maar zowaar een kassa-juffrouw meldt zich. Echter, ze rukt in één keer het display van de kassa. Reparatie geeft geen soelaas, dus wordt ons gemeld dat we onze reeds uitgepakte artikelen maar “even” bij kassa 5 moeten deponeren en voor de tweede keer wordt mijn grap bewaarheid, hoewel ik daar geen genoegen uithaal. Ook kassa 5 blijft een tijd leeg, want iedereen houdt zich bezig met de kapotte kassa 4. Uiteindelijk rollen we de Lidl uit, met onze boodschappen.
Op de terugweg nemen we even de tijd om deze prachtige river boat te bewonderen. Terwijl we aan het fotograferen zijn opent er een deurtje en verschijnt de bewoonster van deze “narrow boat” zoals zij mij uitgebreid uitlegt. Een narrow boat is een boot met een karakteristiek ontwerp, zo vertelt ze. Ze zijn speciaal gebouwd voor de smalle kanalen van Engeland en Wales. Zij en haar man gruwen van de wildgroei, die zich voordoet bij de huidige makers van deze klassieke schepen en hun afmetingen. Het belangrijkste onderscheidende kenmerk van een narrow boat, zegt ze, is zijn breedte. Deze mag niet meer zijn dan 7 voet (2,13 m) om door de smalle Britse kanalen te kunnen varen. Verder ratelt ze maar door over dat ze jaren geleden in en rondom Sneek en Groningen hebben gevaren en nu alweer 20 jaar aan boord van dit schip wonen.
Als ik even nadenk om een nieuwe vraag te formuleren, zegt ze, “Nice to meet you and have a nice day” en sluit de luikjes, mij in verbijstering, op de wal, achterlatend.
