Laat ik maar met het eind beginnen.
Gisteren klaagt mijn kokkin over het feit, dat ze nauwelijks kan koken omdat we “veel te schuin staan”. Haar olie in de pan loopt naar één kant en dat kan natuurlijk niet. Dus als we terugkomen van een dag Stratford, moet eerst de voorkant omhoog, met behulp van de keggen. Als ik hem erop rijdt, zegt Ali, “Nu lijkt het wel of de band lek is”. Nou, het lijkt niet alleen zo, het is ook zo. Eerst maar eens vragen naar een garage in de buurt, maar teruggekomen bij de camper staat de band al helemaal plat, dus rijden is geen optie meer. Dan wordt het bellen met de NKC, die me door verwijst naar de alarm centrale, die vervolgens…….. Drie keer moet ik deze exercitie herhalen en na een uur heb ik contact met een Engelse mevrouw, met een Indiaas accent. Maar uiteindelijk komen we eruit en ze stuurt een monteur.
Als hij de reserve band eraf wil halen, ontbreekt daar een stuk gereedschap voor. Dan de band er maar af en mee voor reparatie, of een nieuwe band. Mink komt nog wel met een goeie tip. Als het het een nieuwe band wordt, dan moet de “Spare” (reserve) om het andere wiel, dus hebben we dat stuk gereedschap, wat hoogstwaarschijnlijk nog in Groningen ligt, ook nodig. De band gaat mee en morgen horen we wat het wordt.
Laat ik dan nu proberen deze Shakespeare dag onder woorden te brengen, na deze omissie. Stratford-upon-Avon is een stad in het Engelse graafschap Warwickshire. De plaats telt 23.680 inwoners. Stratford is wereldwijd bekend als geboorteplaats en plaats van overlijden van William Shakespeare.
De stad dateert uit de tijd van de Angelsaksen en was al in de Middeleeuwen een belangrijke marktplaats. De belangrijkste bron van inkomsten is het toerisme en dat gaan we merken Jaarlijks bezoeken ruim 2 miljoen mensen de stad omwille van de beroemdste inwoner ooit. Langs de oever van de rivier staat het Royal Shakespeare Theatre, het theater van de wereldberoemde Royal Shakespeare Company.
Dit gezelschap heeft nog twee kleinere gebouwen in Stratford: de Swan, uitgevoerd zoals theaters eruit zagen in de tijd van koningin Elizabeth I, en The Courtyard theatre (voorheen The Other Place), een zogeheten 'black box theater', waar stukken worden opgevoerd met een minimum aan technische hulpmiddelen.
We twijfelen als we bij de toeristische attracties van de stad zijn, namelijk het geboortehuis van Shakespeare, Hall's Croft (waar zijn dochter Susanna heeft gewoond) en New Place, de plek waar Shakespeare zelf een huis bezat.
In de tuin staan twee vertolkers van Shakespeare’s stukken. Stel je even voor dat Shakespeare 38 toneelstukken schreef. Je kunt een stuk opnoemen en de dame en/of heer spelen dan het bekendste deel van dat stuk. Hoe langer je er naar kijkt en luistert, des te meer bewondering krijg je voor deze vertolkers van het uitgebreide werk.
Verder is er de Holy Trinity Church,
waar de toneelschrijver werd gedoopt en is begraven. Ook zijn vrouw ligt hier begraven.
Tussendoor bezoeken we nog een alleraardigste tearoom, waar we onze eerste “Scones” bestellen. Verrukkelijk zijn ze, om op te vreten en dat doen we dan ook, maar ze zijn heftig en na twee zit ik, tot de … vol. Maar Mink is geen liefhebber, dus laat hij er eentje staan, die we delen en dat is stom.
Mijn buik is vol, mijn hoofd leeg, want
When sorrows come, they come not single, but in battalions.
(Als zorgen komen, komen ze niet als enkelen, maar bij troepen tegelijk.)
Bron: Hamlet (1600)
