Vandaag staat in het teken van een wandeling langs de Thames en door de velden naar Benson.
Een prachtig paadje, tussen de Thames en de koolzaadvelden en als je je dan omdraait, zie je nog juist de kerktoren van Wallingford langs de meidoorn.
Zo nu en dan bieden de bosschages ons een iets ruimere blik op de gestaag stromende Thames.
Zo nu en dan komt de kwajongen in ons weer naar boven, ondanks de waarschuwingen van vrouwlief.
De pub blijkt dinsdags gesloten te zijn, maar dan zijn we in ieder geval in de buurt van een kerk, die
tussen het struikgewas zijn kantelen al aan ons toont en binnen gekomen, de devotie hoogtij kan vieren.
Een bereidwillige “Postman” wijst ons de weg naar een niet gesloten pub en daar, terwijl de route voor de terugweg alweer wordt uitgestippeld, werpen we ons op een “All day Englisch Breakfast”, compleet met worstjes, spek en een spiegelei.
Bij al deze cholesterol verhogende versnaperingen, lijkt mijn blik onwillekeurig getrokken te worden naar “nagels” aan mijn denkbeeldige doodskist. Ik beschouw het maar als waarschuwingen van hogerhand, deze praktijken niet te vaak te bezigen.
Deze twee stompjes, die als rotte kiezen uit de grond lijken te herrijzen, zoals iemand zo mooi verwoordt, zijn de laatste overblijfselen van het eens zo statige kasteel en symboliseren op onnavolgbare wijze dat de “tand des tijds” ook hier heeft toegeslagen.
Maar de prachtige kasteeltuin heeft niets van haar Idylle hoeven inboeten en vindt ook gretig aftrek bij de jongeren onder ons.
Als dan de sperwers hun duikvlucht inzetten om de laatste broodkruimels, die door de jongeren zijn achtergelaten, voor zich op te eisen is het plaatje compleet en spoeden we ons terug naar de campsite.
