De afgelopen dagen hebben in het teken gestaan van bootjes, nee, niet omdat we de camper weer inleveren voor een bootje, maar de jongste zoon is op zoek naar een klein kajuit zeiljachtje. En wat is er dan gezelliger om met je zoon op bootjesjacht te gaan. Natuurlijk is de keuze aan hem, maar ik kan mij, zo nu en dan, niet inhouden en ventileer mijn mening over bepaalde type bootjes.
Kijk een mooie Jaguar is leuk zeilen, maar als je dan bij zo’n bootje komt, ziet het er toch beduidend anders uit dan op de foto.
Een ander probleem is soms ook de afstand. Het bovenstaande bootje ligt in Zeeland en ziet er aantrekkelijk uit. Maar om nu 400 km heen en 400 km terug te rijden, is nog tot daar aan toe, maar hoe krijg je eventueel dat ding aan het Paterswoldsemeer? Beste lezer, U begrijpt het al wel, zoonlief ligt er nachten wakker van, geholpen door zijn dochter van bijna 2 jaar.
Maar na vandaag is het weer even uit met de pret, want we hebben een afspraak in Oldenburg om ons nieuwe “Fenster” te laten plaatsen. Onze ‘vriend’ Matthias, waar we alle correspondentie mee hebben gevoerd, laat zijn gezicht niet zien en dat terwijl hij gewoon in zijn kantoortje zit. Hij zal zich wel schamen, bedenk ik mij.
Terwijl de één na de andere zich met dit klusje bemoeit, ik denk aangestuurd door onze vriend, komen uiteindelijk twee stoere mannen zich over deze klus ontfermen. En het moet gezegd, dat valt nog niet mee. Eerst willen ze het verkeerde raam verwijderen, maar gelukkig kan Ali dat voorkomen. Het raam verwijderen is een klus, maar het nieuwe erin zetten is ook even een dingetje. Nu moet ik eerlijk bekennen dat mijn ‘grappen’ ook niet meehelpen. Want als ik vraag wanneer het “Feierabend” (wanneer ze vrij zijn) is, krijg ik te horen “Jetzt” oftwel ‘nu’. Soms overspeel je je eigen hand, nietwaar? Maar we hebben weer een “Cristalclear” uitzicht over Europa vanuit de keuken van onze camper en dat is heel wat waard. Met het afrekenen laat Matthias zo lang op zich wachten, dat de telefoniste de rekening maar gaat halen. Zoals afgesproken, geen arbeidsloon. Ik weet niet of ik mijn kaken wel op elkaar kan houden bij een volgend bezoekje aan Fassbender en ik Herr Matthias weer tegen kom.
Maar we staan weer op een bekend stekkie, namelijk Wildeshausen. Jammer genoeg zijn we enkele minuten te laat, want alle plekjes met Satelliet ontvangst zijn bezet. Even denk ik een plekje gevonden te hebben, maar helaas.
Morgen krijgen we een ander plekje………
