Vandaag gaat het, op de fiets, 38 km langs de IJssel. Maar als we vertrekken komen we, op de camping, langs een jong stel in een jaren 50 caravan. Werkelijk alles ademt 1950 uit, zelfs de parasol en inrichting zijn uit de vijftiger jaren. Ik maak, even eerder, al de grap dat het jammer is, dat zo’n mooie jonge blonde dame, niet kan beschikken over een man uit die jaren. “Geintje meneer Sonneberg”.
Als we voorbij fietsen vraagt Mink “Of zij het plaatje niet wil complementeren met een man uit 1950”. De ontwapende reacties van beide zijn een verademing.
Het is werkelijk fenomenaal, zo mooi de luchten zich vandaag manifesteren en het lijkt of de natuur de schilderingen wil kopiëren.
De 38 km zijn een aaneenschakeling van mooie doorkijkjes en vergezichten.
Hoewel de natuur, door de windstilte, warm aanvoelt krijg ik toch, tijdens het fietsen, koude oren.
Regelmatig voert de route ons dwars over de IJssel, waardoor het “pontje varen” bijna als de gewoonste zaak van de wereld wordt ervaren.
Mochten er lezers of lezeressen zijn die menen dat het er allemaal bloedserieus aan toegaat, moet ik die helaas teleurstellen. Na zo’n 30 km slaat ook bij uw scribent de meligheid wel eens toe.
Zojuist is besloten om onze gezamenlijk tour Nederland-België-Nederland te beëindigen, dus morgen scheiden onze wegen. Naast de gezelligheid hebben we veel cultuur opgesnoven in de diverse, soms verrassende, steden.
“Partir c'est mourir un peu”.
