Erve Velpen, het is een prettig weerzien na een helse rit van 132 km waar we meer dan 2 uur over hebben gedaan. Vermijd snelwegen was voor vandaag het devies, maar als je dan de eerste 65 km achter een rij vrachtwagens hangt, is daar de lol snel van af. Niet dat achter vrachtwagen rijden zo erg is, dat doen we vaak genoeg, maar de voorste van de 6 LKW’s rijdt niet harder dan 60 km per uur en dat is fnuikend voor het moraal.
Deze kant van Duitsland, zowel de andere kant van de “Grub” (grens), in Nederland, is werkelijk wonderschoon. De laatste kilometers naar De Lutte slingeren we door het prachtige heuvelachtige landschap, hier en daar onderbroken door steile “Op en Afjes” zo Ali ze noemt. “Op en Afjes” zijn in Ali haar vocabulaire wat de wegbeheerder “Verkeers remmende maatregelen” zou noemen, oftewel in de volksmond verkeersdrempels genaamd. Rond 12.00 uur komen we aan op de camperplek Erve Velpen in De Lutte, waar we onmiddellijk een WhatsApp ontvangen van onze reisgenoten. “Ze komen iets later”.
Het is nu 22.55 uur en weer terug in de camper. Na de verhalen over lekkage van een luik en de perikelen van het laten repareren daarvan, gaan we gezamenlijk eerst aan de koffie om vervolgens de borrel onder de kurk vandaan te halen.
Verhalen en belevenissen over hun laatste reis naar de Baltische Staten en Sint Petersburg maken dat het al snel later wordt. Dus wordt er besloten om ergens een hapje te eten. Dat ergens, is al zo’n dingetje, want na een kleine 2 kilometer lopen,
waarbij ik nog wel even hulp inroep, komen we aan bij “Het Ros van Twente”. We kunnen daar wel eten, maar dan moeten we even een uurtje geduld doen, maar dat kan onder het genot van een borrel en een bitterbal. We besluiten nog ‘even’ door te lopen en belanden bij “De Bloemenbeek”. Onze jas wordt aangenomen en we mogen plaatsnemen in de diepe fauteuils. Deze tent straalt werkelijk grandeur uit en dat doen ook de overige gasten.
We worden verrast door, voor ieder, een paar hors d'œuvre’s bestaande uit Tonijn bouillon, Bloemkool Mouse, Haring met huisgemaakte augurk en Zalmchip met huisgemaakte mayonaise. Dit om maar even aan te geven in welk een etablissement wij terecht zijn gekomen. Eén woord, “exquise” . De hoofdmaaltijd bestaat uit 4 gangen en heet Choix du Saison ( keuze uit 4 seizoenen) Dinkel Rund, Hert uit de streek, et cetera. De porties zijn klein, maar zijn “zeer wel op smaak” om maar eens wat culinaire vocabulaire van stal te halen
Het eerste hapje hert is al verdwenen, maar ondanks dat, ziet het er ook nog eens geweldig uit.
Op de nachtelijke terugweg ervaren wij allemaal het als een hele ervaring en belevenis eens te hebben gegeten in een hotel- restaurant met een “Michelin Ster”, hoewel wellicht onze portemonnee er andere gevoelens aan heeft overgehouden.
Morgen gaan de fietsen van de camper en wordt, als ik Ali mag geloven, de mooiste plek van Nederland bezocht.
